Γράφει η Κατερίνα Νεράντζη
Η περίοδος της πραγματικής κρίσης για τον Έλληνα ξεκίνησε! Όσο προχωρούν οι μέρες και εφαρμόζονται μέτρα και συμφωνίες που αλλάζουν την πραγματικότητά μας σε οικονομικό και υπαρξιακό επίπεδο, τόσο νιώθουμε να προχωρούμε σε ένα φαύλο κύκλο έχοντας την αποπνικτική αίσθηση πως θα μας καταπιεί!
Αυτή η αίσθηση του πνιγμού συμπληρώνεται από μια φοβία για την ίδια τη ζωή και ότι συνεπάγεται από αυτή!
Οι άνθρωποι απομονώνονται, τα λόγια γενικεύονται, οι επιθυμίες υπονομεύονται και η μελαγχολία παρέα με την κατάθλιψη έρχονται για να μας καταλάβουν εξ ολοκλήρου! Η επικίνδυνη γενιά μας που εκφράζεται με το enter και το delete, επαναστατεί με το like και επικεντρώνεται στους εικονικούς φίλους παρά στους πραγματικούς εχθρούς, δεν μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτό της!
Στρατιωτάκια συσσωρευόμαστε στις εφορίες από φόβο μη χάσουμε την προθεσμία τους χρέους που μας αναλογεί και κοιταζόμαστε με απορία για την ευσυνειδησία που ξαφνικά αποκτήσαμε για να σώσουμε την Ελλάδα και για να πληρώσουμε το τίμημα του νεοπλουτισμού μας!
Φοβόμαστε μη χάσουμε τις δουλειές μας, φοβόμαστε μη χάσουμε τα σπίτια μας, φοβόμαστε μη χάσουμε τις προθεσμίες και δεν φοβόμαστε που χάνουμε την αξιοπρέπειά μας, την λαχτάρα μας για ζωή, τον εαυτό μας!
Ναι θα ζούμε λιτά, ναι θα κάνουμε περικοπές στα προσωπικά μας έξοδα, ναι θα λέμε κι ένα όχι παραπάνω στα παιδιά μας αλλά δεν θα επιθυμούμε λιτά, δεν θα κάνουμε περικοπές στα όνειρά μας και δεν θα πούμε όχι όταν ένα παιδί μας ρωτήσει αν αξίζει κάποιος να προσπαθεί!
