Απόστολος Ι. Παπατόλιας,
επικεφαλής «Θεσσαλών Δύναμη», Δρ. Νομικής
Αν σε περιόδους ευημερίας, δημοσιονομικής ισορροπίας και υψηλών αριθμών ανάπτυξης, το προοδευτικό πρόταγμα κωδικοποιείται σε ένα αίτημα αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου προς τις κοινωνικά ασθενέστερες τάξεις, σε περιόδους έντονης κρίσης, όπως η σημερινή, το αξιακό σύστημα της Κεντροαριστεράς, μοιραία επαναπροσδιορίζεται και αναδιατυπώνεται με κριτήριο τις προοπτικές διεξόδου από την κρίση.
Όταν μάλιστα η κρίση παίρνει τα χαρακτηριστικά μιας εθνικής απειλής, που κλονίζει τα ίδια τα θεμέλια της χώρας και υπονομεύει τον πυρήνα της εθνικής και συλλογικής μας επιβίωσης και αξιοπρέπειας, η προοδευτική παράταξη, οφείλει να προτάξει το πατριωτικό χρέος όλων των πολιτών για την ενεργό συμμετοχή και συστράτευσή τους στην υπόθεση της σωτηρίας της Ελλάδας και της αναγέννησής της, πάνω σε πιο στέρεες και κοινωνικά δίκαιες βάσεις. Στην συγκυρία αυτή, οι αξίες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, δεν μπαίνουν απλώς στο «ψυγείο» με
προοπτική να επανεμφανισθούν μόλις επέλθει η δημοσιονομική ισορροπία, επανέλθει η Οικονομία σε ενάρετο κύκλο και εξασφαλισθούν πρωτογενή πλεονάσματα, που θα καθιστούσαν εκ νέου ενεργό, το αίτημα της αναδιανομής.
Το ηθικοπολιτικό σύστημα αξιών της Κεντροαριστεράς, οφείλει να διαπνέει με έναν σταθερό και διαρκή τρόπο την πορεία της διακυβέρνησης της χώρας και να μην εμφανίζεται απλώς ως «λύση πολυτελείας» ή ως η «χρυσή εφεδρεία», που θα ενεργοποιηθεί μόνον όταν θα έχει τελεσίδικα επιτευχθεί η διάσωση της χώρας μας.
Σε περιόδους έκτακτης ανάγκης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, που απαιτούν την ευρύτερη δυνατή συλλογική συμμετοχή της κοινωνίας στην προσπάθεια Εθνικής Σωτηρίας, η προοδευτική πολιτική ισοδυναμεί με ένα ηθικό πρόταγμα για ίση, αναλογική και δίκαιη κατανομή των βαρών και των θυσιών μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και τάξεων με απώτερο στόχο την οριστική υπέρβαση της κρίσης.
Ο δίκαιος και αναλογικός επιμερισμός των βαρών, δεν εξαντλείται σε μια εξουσιαστική τεχνική για την διασφάλιση των αναγκαίων κοινωνικών συναινέσεων, που θα επιτρέψουν την εφαρμογή και τη βιωσιμότητα κάποιων περιοριστικών Κυβερνητικών Πολιτικών, ή ορισμένων μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων που ανατρέπουν τα μεταπολιτευτικά στερεότυπα της κοινωνικοπολιτικής μας συμβίωσης. Η ισότητα των πολιτών στις θυσίες που απαιτούνται για την συλλογική μας διάσωση, υποδηλώνει κάτι βαθύτερο: την ανάγκη για ένα Νέο, επικαιροποιημένο Κοινωνικό Συμβόλαιο μεταξύ όλων των κοινωνικών εταίρων, που θα προσδιορίζει τη δίκαιη και αναλογική συμβολή ενός εκάστου των μερών, στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, αλλά και στα νέα κοινωνική αρχιτεκτονική που θα προκύψει, όταν λήξει η σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σ’ αυτό το νέο Προοδευτικό – Κοινωνικό Συμβόλαιο, πρέπει να εξειδικευτούν λεπτομερώς τα δικαιώματα, τα βάρη και οι υποχρεώσεις των κοινωνικών τάξεων, σε συνθήκες ισονομίας και ισοπολιτείας σε δύο διαδοχικά στάδια :
Α. Στον αγώνα για τη σωτηρία της χώρας, με την ηθική επαναθεμελίωση των πολιτικών που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
Β. Στην επιστροφή της χώρας σε «κανονικές συνθήκες», με την εφαρμογή πολιτικών που θα την οδηγήσουν σε ένα νέο ιστορικό κύκλο προόδου και αναπτυξιακής ευημερίας.
Το Νέο αυτό Κοινωνικό Συμβόλαιο πρέπει, ακόμη, να αποτυπώνει με ευκρίνεια τους «φίλους» και τους «εχθρούς» της σύγχρονης προοδευτικής πολιτικής. Να καθιστά, με άλλα λόγια, ανάγλυφο ποιοι είναι οι κοινωνικοί σύμμαχοι και ποιοι είναι οι αντίπαλοι στην προσπάθεια επανεκκίνησης της χώρας. Να προσδιορίζει και να στοχοποιεί τις δυνάμεις του αντιπαραγωγικού παρασιτισμού, της αδιαφάνειας και της συναλλαγής, της αντίδρασης στην υγιή επιχειρηματικότητα και την ενδογενή ανάπτυξη.
Είναι αυτονόητο, ότι οι όροι αυτού του Συμβολαίου, μπορούν να διαφοροποιούνται ανάλογα με το στάδιο, όπου προσδιορίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της κάθε κοινωνικής ομάδας (π.χ. διαφοροποίηση της συμβολής των χαμηλοσυνταξιούχων στην κορύφωση της επιχείρησης «διάσωσης» και ουσιαστική στήριξη των απολαβών τους στη φάση της δημοσιονομικής ισορροπίας).
Επίσης και το αξιακό σύστημα που υπηρετούμε, μπορεί να παραλλάσσει ανάλογα με τις προτεραιότητες του κάθε σταδίου. Έτσι π.χ. άλλο περιεχόμενο αποκτά η έννοια της «φορολογικής δικαιοσύνης» όταν κινδυνεύει η χώρα με κατάρρευση και άλλο όταν έχει ήδη σταθεί στα πόδια της και έχει να επιδείξει επιτυχίες στο μέτωπο κατά της φοροδιαφυγής.
Σε κάθε περίπτωση, η επιτυχία της πορείας επανεκκίνησης του Κινήματός μας, θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από τη δυνατότητά μας να αρθρώσουμε ένα συνεκτικό πατριωτικό λόγο, που θα επικαιροποιεί τις σοσιαλιστικές αξίες στα χρόνια της Κρίσης, συνδέοντάς τες από τη μία πλευρά με τις πολιτικές έκτακτης ανάγκης για τη σωτηρία της χώρας και από την άλλη πλευρά με τις νέες πολιτικές και κοινωνικές δομές, που θα προκύψουν μέσα από τις διαδικασίες «δημιουργικής καταστροφής» που φέρνουν μαζί τους οι συντελούμενες μεταρρυθμίσεις εν μέσω κρίσης.
