Καλλιτέχνες που φεύγουν από τη ζωή όπως ο Μανώλης Ρασούλης και πολύ πρόσφατα ο Νίκος Παπάζογλου, μας αφήνουν όλους εμάς τους ΄΄ζωντανούς΄΄, μετέωρους να αναρωτιόμαστε για τη διάρκεια της ζωής και για τα άνευ ουσίας πράγματα που στριμώχνουμε μέσα της.
Τώρα, και όχι αύριο, ο απολογισμός του καθένα μας πρέπει να διώξει οτιδήποτε περιττό. Πρώτα με σκέψη κι έπειτα με πράξη. Πρέπει να αφήσουμε χώρο στη σύντομη ζωή μας για όμορφες στιγμές, για όμορφες αγκαλιές και για όμορφα χαμόγελα…είναι ζωτικής σημασίας!
Κάντε ησυχία για να ακούσετε τους στίχους: ΄΄Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές σαν κλωστές τυλιγμένες σ΄ αδράχτι…σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι…΄΄
Τώρα που το σιγοτραγουδήσατε…ζήστε!
Από την Κατερίνα Νεράντζη
