Το 13o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Περιφερειακές Εκδηλώσεις «Αχίλλειον», 6-7-8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011.
Χαιρετισμός Δημάρχου Βόλου Πάνου Σκοτινιώτη:
Ο Βόλος με ιδιαίτερη χαρά και τιμή συμμετέχει στις Περιφερειακές Εκδηλώσεις του 13ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Φέτος είναι φανερή η προσπάθεια για αναβάθμιση του θεσμού, τόσο μέσα από την επιλεγμένη θεματολογία, όσο και από το υψηλό επίπεδο ποιότητας και πρωτοτυπίας των δημιουργών.
Η κρίσιμη συγκυρία στη χώρα μας, αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα δίνει πρόσθετα ερεθίσματα και ενδιαφέρον για τη συμμετοχή του κόσμου.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης να συνεχίσει δυναμικά την πορεία του και οι Περιφερειακές Εκδηλώσεις του να κερδίζουν χρόνο με το χρόνο μεγαλύτερο ενδιαφέρον και κοινό.
______________________________________________________________
Χαιρετισμός Προέδρου του Καλλιτεχνικού Οργανισμού-ΔΗΠΕΘΕ Βόλου
Απόστολου Φοινικόπουλου.
Στο Βόλο τα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος κερδίζει σταθερά ολοένα
και περισσότερους φίλους. Το πρόγραμμα του Καλλιτεχνικού Οργανισμού του
Δήμου “Cine Μεσόγειος”, που ξεκίνησε από το 2007 στο «Αχίλλειον» και την
«Εξωραστική» αγαπήθηκε και υποστηρίχθηκε από τον κόσμο. Η έναρξη της
συνεργασίας μεταξύ του Δήμου Βόλου και του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ
Θεσσαλονίκης μέσα από το πρόγραμμα των Περιφερειακών Εκδηλώσεων
αποτελεί ένα σημαντικό και ελπιδοφόρο γεγονός για τα πολιτιστικά πράγματα
της πόλης μας. Τα ντοκιμαντέρ, που θα προβληθούν στο «Αχίλλειον», δίνουν
την ευκαιρία στους βολιώτες να παρακολουθήσουν σε πρώτη προβολή νέες
δημιουργίες ταλαντούχων καλλιτεχνών. Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τους
ανθρώπους του Φεστιβάλ και δεσμευόμαστε για μια άρτια διοργάνωση,
αντάξια της ποιότητας του θεσμού.
«Αυτό που οδηγεί τους δημιουργούς να κάνουν κινηματογράφο είναι η ίδια
η ανάγκη να συνδέσουν τα πράγματα, βλέποντας και ακούγοντας. Όταν η
ανάγκη μας σπρώξει, υψώνουμε το βλέμμα και στήνουμε αυτί. Και τότε ο
κόσμος αποκαλύπτεται στην εσωτερική του αλήθεια». Τα λόγια αυτά του
αξέχαστου Χρήστου Βακαλόπουλου είναι μια από τις καλύτερες διατυπώσεις
για το τι σημαίνει κινηματογράφος του δημιουργού, ανεξάρτητα αν
αναφερόμαστε σε factual ή fiction παραγωγές. Κι αν αυτό ίσχυε στη δεκαετία
του ’80 (τότε γράφτηκε το άρθρο), αντιλαμβανόμαστε όλοι πόσο περισσότερο
ισχύει σήμερα, σε μια περίοδο βαθειάς και παρατεταμένης κρίσης, σ’ έναν
κόσμο ραγδαίων αλλαγών, που απαιτεί βλέμματα αιχμηρά και ώτα ευήκοα.
_____________________________________________________
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
_____________________________________________________________________
ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
20:00 Έτσι Είμαι (How I Am)
21:00 Οι Αρτοποιοί (Bred Makers)
22:15 Οι Νευροτυπικοί (Neurotypical)
ΠΕΜΠΤΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
20:00 Η Ιστορία του Πατ Τίλμαν (The Tillman Story)
21:45 Greek Crisis Explained
21:50 Welcome to Europe
22:00 Καναρίνι μου Γλυκό (My Sweet Canary)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
20:00 Ένας Τυχερός Ελέφαντας (One Lucky Elephant)
21:30 Ένα Μουσείο Γεννιέται (A Museum Is Born)
22:00 Η Ηχώ του Χρόνου (Echo Of Time)
23:30 Made In Birmingham
ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
20:00 Έτσι Είμαι (How I Am)
21:00 Οι Αρτοποιοί (Bred Makers)
22:15 Οι Νευροτυπικοί (Neurotypical)
Έτσι Είμαι – Ανατρέποντας Προκαταλήψεις
(Αφιέρωμα)
Στερεότυπα, περιθωριοποίηση, φόβος. Αλλά και αποδοχή, ένταξη, αγάπη. Δύο
αντιθέσεις που συνυπάρχουν, όταν γίνεται λόγος για συνανθρώπους μας με
αναπτυξιακές και νοητικές δυσλειτουργίες. Εφέτος, με αφορμή τη διοργάνωση των
Παγκόσμιων Αγώνων Special Olympics Athens 2011, το «13ο Φεστιβάλ
Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα» πραγματοποιεί ένα
μεγάλο αφιέρωμα, με επιμέλεια της Έλενας Χρηστοπούλου και με τίτλο «Έτσι
είμαι – Ανατρέποντας προκαταλήψεις». Οι ταινίες τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ)
του αφιερώματος αυτού μας προσκαλούν να γνωρίσουμε καλύτερα τους
ανθρώπους με αναπτυξιακά και νοητικά προβλήματα και να δούμε τον κόσμο με τα
δικά τους μάτια. Οι ταινίες του αφιερώματος αποστασιοποιούνται από τα συνήθη –
«κλινικής» φύσης – ντοκιμαντέρ με ανάλογη θεματολογία. Αντίθετα ρίχνουν φως
στην προσωπικότητα και την καθημερινότητα των συγκεκριμένων ατόμων και των
κοντινών τους ανθρώπων. Από τη μια, αναδεικνύονται, οι δυσκολίες στην
επικοινωνία, η πάλη για κοινωνική ενσωμάτωση και η ανεπάρκεια υποστηρικτικών
πρακτικών. Από την άλλη όμως, δείχνουν, ότι η στήριξη από συγγενικά και φιλικά
πρόσωπα, τα ταλέντα, η δύναμη ψυχής και οι επιθυμίες αυτών των ανθρώπων,
υπερνικούν τόσο τα προβλήματα, όσο και τις προκαταλήψεις.
Οι ταινίες
Έτσι Είμαι (How I Am)
Ιταλία (2007) Σκηνοθεσία: Ingrid Demetz, Caroline Leitner Σενάριο: Ingrid
Demetz Μοντάζ: Caroline Leitner Διεύθυνση Φωτογραφίας: Daniel Mazza Ήχος:
Cornelia Schöpf, Maria Rank, Dimitri Hempel Παραγωγός: Georg Zeller
Παραγωγή: ZeLIG-School for Documentary, Television and New Media, Italy
BetacamSP Έγχρωμο (49′)
«Είμαι σαν ένας ερημίτης σ΄ ένα νησί». Έτσι περιγράφει ο Πάτρικ τη ζωή του
αυτιστικού, που ζει παγιδευμένος στο σώμα του. Διαθέτοντας τη σοφία ενός
στοχαστή και τα όνειρα και τους φόβους ενός εφήβου, ο Πάτρικ γίνεται οδηγός μας
στον κόσμο του και μας επιτρέπει να δούμε, έστω και φευγαλέα, τα συναισθήματά
του. Η ταινία ακολουθεί τον Πάτρικ στο σχολείο, στο χρόνο που περνά με την
οικογένειά μου του, αλλά και μόνος του και μεταφέρει στην οθόνη τις μύχιες
σκέψεις του, αποκαλύπτοντας τη ματιά του, η οποία συνήθως περιβάλλεται απ΄
την ομίχλη της κατάστασης. Αυτό που μας αποκαλύπτεται είναι μια πολυσύνθετη,
φιλοσοφημένη ψυχή. Βλέπουμε έτσι μια αποστολή, που μπορεί να επιτελέσει ο
κινηματογράφος: Να μας επιτρέψει να κοιτάξουμε – χωρίς οίκτο, αλλά με
συμπόνοια – μέσα στη ζωή κάποιου άλλου.
__________________________________________________________________
Οι Αρτοποιοί (Bred Makers)
Σκοτία (2007) Σκηνοθεσία-Μοντάζ: Yasmin Fedda Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Veera Lehto-Michaud Ήχος: Marcelo de Olivera Παραγωγός: Jim Hickey, Robin
Mitchell Παραγωγή: Cadies Productions Ltd., Scotland Digibeta Έγχρωμο (11΄)
Σ’ ένα φούρνο στο Εδιμβούργο, μια ομάδα εργαζομένων με μαθησιακές δυσκολίες
φτιάχνουν διαφορετικά είδη βιολογικού ψωμιού, το οποίο μοιράζεται καθημερινά σε
μαγαζιά και καφετέριες της πόλης. Οι εργαζόμενοι συνεννοούνται
χρησιμοποιώντας προσωπικούς τρόπους έκφρασης και τη νοηματική γλώσσα,
φανερώνοντάς μας μια σειρά πολύπλοκων διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ τους,
αλλά και με τους κοινωνικούς τους λειτουργούς. Ο φούρνος Γκάρβαλντ αποτελεί
πρωτοβουλία ενός κέντρου που έχει εμπνευσθεί απ’ τις ιδέες του Ρούντολφ
Στάινερ. Εκεί, οι εργαζόμενοι ανακαλύπτουν τις ατομικές τους ικανότητες και τη
δημιουργικότητά τους σ’ ένα περιβάλλον κοινωνικοποίησης.
__________________________________________________________________
Οι Nευροτυπικοί (Neurotypicals)
Η.Π.Α. (2010) Σκηνοθεσία-Μοντάζ- Διεύθυνση Φωτογραφίας: Adam Larsen
Μουσική: Michael Wall, Darren Morze Παραγωγός: Ronald Sigurd Larsen, Linda
Iraggi Larsen Παραγωγή: Hum-Bar, USA Digibeta Έγχρωμο (88′)
Το ντοκιμαντέρ προβάλλετοι σε παγκόσμια πρεμιέρα και αποτελεί μια απρόσμενα
χιουμοριστική εκ των έσω ματιά στον αυτισμό. Εξερευνά τη διαχωριστική γραμμή
μεταξύ των όρων «φυσιολογικοί» και «αυτιστικοί», από τη σκοπιά των δεύτερων,
στους οποίους δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο. Μέσα από την καθημερινότητά τους, ο
σκηνοθέτης αμφισβητεί ανοιχτά τα κοινωνικά πρότυπα «κανονικότητας»,
διευρύνοντας την έννοια «άνθρωπος». Βάσει ποιου κριτηρίου, άραγε, θεωρείται
ένας άνθρωπος ικανός και κάποιος άλλος ανάπηρος; Κεντρικός άξονας της ταινίας
είναι οι ζωές τριών ανθρώπων που βρίσκονται σε κρίσιμο ηλικιακό στάδιο και
πάσχουν από αυτισμό. Η 3χρονη Βάιολετ αφομοιώνει τον κόσμο των αισθήσεων
και μαθαίνει τρόπους να κινείται σ’ αυτόν. Ο έφηβος Νίκολας αρχίζει να αποδέχεται
τη διάγνωσή του και την ίδια του την ταυτότητα. Η Πάολα έμαθε πρόσφατα για την
ασθένειά της και προσπαθεί να ισορροπήσει τη ζωή της ανάμεσα στη δουλειά της
για την προάσπιση του αυτισμού και στις απαιτήσεις της κατ’ οίκον διδασκαλίας
του γιου της και της διευθέτησης του υπό διάλυση γάμου της. Εντέλει, η ταινία
καταφέρνει να διευρύνει την έννοια του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
***************************************************
ΠΕΜΠΤΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
20:00 Η Ιστορία του Πατ Τίλμαν (The Tillman Story)
21:45 Greek Crisis Explained
21:50 Welcome to Europe
22:00 Καναρίνι μου Γλυκό (My Sweet Canary)
Οι ταινίες
Η Ιστορία του Πατ Τίλμαν (The Tillman Story)
H.Π.Α. (2010) Σκηνοθεσία: Amir Bar-Lev Σενάριο: Amir Bar- Lev, Joe Bini, Mark
Monroe Αφήγηση: Josh Brolin Φωτογραφία: Sean Kirby, Igor Martinovic Μοντάζ:
Joshua Altman, Joe Bini, Gabriel Rhodes Ήχος: Tom Efinger Μουσική: Liz
Gallacher Παραγωγοί: John Battsek, Molly Thompson Παραγωγή: A&E
IndieFilms, USA Συμπαραγωγή: Passion Pictures, UK HD Έγχρωμο (95΄)
Το 2002, ο Πατ Τίλμαν εγκατέλειψε την καριέρα του στο επαγγελματικό
αμερικάνικο ποδόσφαιρο για να καταταγεί στις ειδικές δυνάμεις των Η.Π.Α.
Αυτόματα μετατράπηκε σε σύμβολο πατριωτισμού και ακλόνητης αίσθησης
καθήκοντος. Όμως η αλήθεια για τον Πατ Τίλμαν είναι πολύ πιο σύνθετη και τελικά
πολύ πιο ηρωική απ’ την καρικατούρα που δημιούργησαν τα μέσα ενημέρωσης. Κι
όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τον θάνατό του για να
προπαγανδίσει τον πόλεμο, φάνηκε ότι δεν ήξερε με ποια οικογένεια είχε να κάνει.
Από το σπίτι της στα όρη της Σάντα Κρουζ, η μητέρα του Πατ, Ντάνι Τίλμαν,
ηγήθηκε της οικογενειακής εκστρατείας για την αποκατάσταση της αλήθειας πέρα
απ’ το μύθο που δημιουργήθηκε γύρω απ’ τη ζωή και το θάνατο του γιου της.
Μέσα από ειλικρινείς, αποκαλυπτικές μαρτυρίες των συναδέλφων του από το
στρατό και των συγγενών του, η συγκινητική και οξυδερκής ταινία του Αμίρ Μπαρ-
Λεβ όχι μόνο ρίχνει φως στα όσα ακολούθησαν του θανάτου του Πατ, αλλά
εξετάζει και διαχρονικά θέματα όπως η ίδια η έννοια του ηρωισμού.
Η ταινία ανήκει στην ενότητα «Η Καταγραφή της Μνήμης» (Recordings of
Memory). Αφορά σε γεγονότα και πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη
διαμόρφωση της σύγχρονης πραγματικότητας και αποτελούν ζωντανό κομμάτι της
ιστορίας. Πρόκειται για μια τολμηρή και διαφορετικές κινηματογραφικές
προσεγγίσεις στην πάντα ριψοκίνδυνη και απαιτητική διαδικασία, που εμπεριέχει η
δημιουργία του ιστορικού κινηματογραφικού ντοκουμέντου, προσφέροντας έτσι ένα
πολύπλευρο πορτρέτο της Ιστορίας. Βασικό μέλημα των ταινιών της ενότητας είναι
η διερεύνηση της προσωπικής και συλλογικής μνήμης και του ολοένα και πιο
σημαντικού ρόλου της στην εξερεύνηση και κατανόηση του παρελθόντος, άρα και
του παρόντος.
The Greek Crisis Explained
Ελλάδα (2010) Σκηνοθεσία-Σενάριο-Κινούμενα Σχέδια: ΝΟΜΙΝΤ (Μαριλένα
Βατσέρη, Μάνος Γερογιάννης, Χρήστος Λεφάκης, Γιάννης Κωνσταντινίδης)
Αφήγηση: Ross Douglas Lead design: Γιώργος Ξάνθος (aka Weirdink)
Additional design: Μανώλης Μαυρής Φωτογραφία: NOMINT Μοντάζ: NOMINT
Ήχος: Χρήστος Λεφάκης Παραγωγοί: Αριστοτέλης Μιχαηλίδης, Μαριάννα
Παπαχριστοδούλου Παραγωγή: NOMINT, Greece Digibeta Έγχρωμο-A/M (3΄)
Το έργο “The Greek Crisis Explained” είναι η οπτική γωνία της ΝΟΜΙΝΤ σχετικά με
την ελληνική οικονομική κρίση. Η Ελλάδα, ένα νεαρό κακομαθημένο κοριτσάκι
καταβροχθίζεται από το Χρέος της, ένα τεράστιο τέρας. Η Ε.Ε. δεν μπορεί να
βοηθήσει την Ελλάδα μόνη της. Και όταν δεν υπάρχει ελπίδα, έρχεται το Δ.Ν.Τ.
στο παιχνίδι…
Η NOMINT είναι ένα πολυβραβευμένο δημιουργικό στούντιο που εξειδικεύεται
στον τομέα του motion design. Απαρτίζεται από μια ετερόκλητη ομάδα νέων
ανθρώπων με διαφορετική εξειδίκευση στο χώρο του design. Έχει συνεργαστεί με
σημαντικές εταιρίες στο χώρο της επικοινωνίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και
έχει να επιδείξει μια πλούσια συλλογή βραβείων. Στην Ευρώπη εκπροσωπείται
από την Strange Beast.
Το ντοκιμαντέρ ανήκει στην ενότητα «Ελληνικό Πανόραμα» (Greek Panorama),
όπου συμμετέχουν κατόπιν επιλογής ελληνικά ντοκιμαντέρ πρόσφατης
παραγωγής.
__________________________________________________________________
Welcome To Europe
Ελλάδα (2011) Σκηνοθεσία-Σενάριο: Στέλιος Κούλογλου Φωτογραφία: Χάρης
Φαρρός, Μανώλης Κονσολάκης, Άκης Τζίμας Μοντάζ: Θοδωρής Αρμάος
Παραγωγός: Σπύρος Μαυρογένης Παραγωγή: Lynx Productions SA, Greece
Digibeta Έγχρωμο-Α/Μ (10΄)
Ένας καταυλισμός προσφύγων στα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν, φτιαγμένος
από χαρτόκουτα και γεμάτος ιστορίες ανθρώπων που έχουν βασανιστεί από την
αστυνομία. Μια φυλακή στην Ιορδανία με κελιά που ενώ είναι φτιαγμένα για πέντε
ανθρώπους χωρούν εκατό φυλακισμένους, κρεμασμένους στα κάγκελα. Ένας
ακόμη αυτοσχέδιος καταυλισμός σε ένα δάσος στην Κένυα, γεμάτος
εγκλωβισμένους πρόσφυγες. Ένας ομαδικός τάφος στη Βοσνία Ερζεγοβίνη και
ένας ιμάμης που προσεύχεται για τις ψυχές τους. Μόνο που οι εικόνες, μαθαίνουμε
στο τέλος της ταινίας, δεν λένε την αλήθεια. Όλες οι σκηνές προέρχονται από
κέντρα κράτησης και τενεκεδουπόλεις μεταναστών στην Ελλάδα. Οι ελληνικές
αρχές αδυνατούν να διαχειριστούν το κύμα των χιλιάδων μεταναστών και η
υπόλοιπη Ευρώπη αδιαφορεί. Όσο για τον ιμάμη της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, δεν
πρόκειται παρά για έναν Έλληνα ιμάμη που προσεύχεται μπροστά σε έναν
υπαρκτό ομαδικό τάφο: των μεταναστών που έχασαν τη ζωή τους στο ποταμό
Έβρο, προσπαθώντας να περάσουν από τη Τουρκία στην Ελλάδα…
Το ντοκιμαντέρ ανήκει στην ενότητα «Ελληνικό Πανόραμα» (Greek Panorama).
__________________________________________________________________
Καναρίνι μου Γλυκό (My Sweet Canary)
Ισραήλ-Γαλλία-Ελλάδα (2011) Σκηνοθεσία-Σενάριο-Αφήγηση: Roy Sher
Φωτογραφία: Daniel Bar Μοντάζ: Avishay John, Ronen Nagel Παραγωγός: Roy
Sher Παραγωγή: Sher Film and Music Productions, Israel Συμπαραγωγή: IBA
Channel 1 Israeli Television, Israel & ARTE GEIE, France & ERT-Hellenic
Broadcasting Corporation, Greece, TAU HD Έγχρωμο (89΄)
Η Ρόζα Εσκενάζι τραγούδησε με τον ίδιο τρόπο που έζησε, με πάθος, φλόγα και
αγάπη. Αυτή είναι η ιστορία τριών νέων μουσικών απ’ την Ελλάδα, την Τουρκία και
το Ισραήλ, οι οποίοι ξεκίνησαν ένα συναρπαστικό μουσικό ταξίδι, θέλοντας να
αφηγηθούν, για πρώτη φορά μέσα από μια ταινία, την ιστορία της πιο γνωστής και
αγαπητής στην Ελλάδα τραγουδίστριας του ρεμπέτικου. Το ταξίδι θα τους
οδηγήσει από την Κωνσταντινούπολη στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα,
ακολουθώντας τα μουσικά βήματα της Ρόζας Εσκενάζι. Κυρίως, όμως, το ταξίδι θα
τους οδηγήσει στα μύχια ενός κόσμου που έχει σε μεγάλο βαθμό χαθεί, παρόλο
που οι ήχοι του εξακολουθούν να ηχούν σ’ ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου.
Το ντοκιμαντέρ ανήκει στην ενότητα Μουσική (Music Documentaries), που
αφορά σε νέες μουσικές τάσεις, βιογραφίες μεγάλων δημιουργών, γνωστών και
αφανών καλλιτεχνών, ανασκοπήσεις και αναλύσεις ξεχωριστών ειδών μουσικής,
αλλά και συναυλίες από την παγκόσμια μουσική σκηνή.
***************************************************
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011
20:00 Ένας Τυχερός Ελέφαντας (One Lucky Elephant)
21:30 Ένα Μουσείο Γεννιέται (A Museum Is Born)
22:00 Η Ηχώ του Χρόνου (Echo Of Time)
23:30 Made In Birmingham
Οι ταινίες
Ένας Τυχερός Ελέφαντας (One Lucky Elephant)
Η.Π.Α. (2010) Σκηνοθεσία: Lisa Leeman Σενάριο: Cristina Colissimo, Lisa
Leeman Φωτογραφία: Sandra Chandler Μοντάζ: Kate Amend, Tchavdar
Georgiev Ήχος: Chris Strollo Μουσική: Miriam Cutler Παραγωγοί: Cristina
Colissimo, Jordana Glick-Franzheim Παραγωγή: One Lucky Elephant LLC, USA
HD Έγχρωμο (82΄)
Βραβεία: Καλύτερο Μοντάζ Μεγάλου Μήκους Ντοκιμαντέρ / Best Editing for
Feature Documentary – Woodstock FF 2010.
Πού πάει ένας ελέφαντας, όταν η ζωή του στο τσίρκο τελειώνει; Δεκαέξι χρόνια
πέρασαν από τότε που ο διευθυντής τσίρκου Ντέιβιντ Μπόλντινγκ υιοθέτησε τη
Φλόρα, ένα ορφανό αφρικανικό ελεφαντάκι, το οποίο ανέθρεψε με αγάπη σαν να
ήταν μέλος της οικογένειάς του και μετέτρεψε στο αστέρι του τσίρκου του. Καθώς η
Φλόρα πλησιάζει στην ενηλικίωση, ο Ντέιβιντ συνειδητοποιεί ότι δεν είναι
ευτυχισμένη επί σκηνής και, εντέλει, βρίσκεται αντιμέτωπος με το γεγονός ότι το
τσίρκο δεν κάνει για τη Φλόρα. Ένας ελέφαντας πρέπει να ζει με άλλους ελέφαντες.
Παρ’ όλα αυτά, η πορεία προς τη «συνταξιοδότησή» της είναι ένα δύσκολο και
συγκινητικό ταξίδι, το οποίο δοκιμάζει με απρόσμενους τρόπους το δεσμό τους. Το
«Ένας Τυχερός Ελέφαντας», γυρισμένο στη διάρκεια δέκα χρόνων, διερευνά τις
συνέπειες της αιχμαλωσίας άγριων ζώων, χωρίς να αγνοεί ούτε στιγμή την
ευαίσθητη ιστορία αγάπης που βρίσκεται στο κέντρο της ιστορίας.
Το ντοκιμαντέρ ανήκει στην ενότητα «Μικρές Αφηγήσεις» (Stories to Tell).
Καθημερινές προσωπικές ιστορίες, που ξεχωρίζουν για την ιδιαιτερότητα των
θεμάτων και τους τρόπους καταγραφής τους. Η ανθρωπιά που ξεπροβάλλει μέσα
από αντίξοες ή ασυνήθιστες συνθήκες διαποτίζει τις ταινίες.
__________________________________________________________________
Ένα Μουσείο Γεννιέται (A Museum Ιs Born)
Ελλάδα (2011) Σκηνοθεσία – Φωτογραφία: Άννα Κεσίσογλου Μοντάζ: Νάσος
Παπαθανασίου Παραγωγός: Άννα Κεσίσογλου Digibeta Έγχρωμο (28΄)
Κοίταζα το κτίριο Χατζηκυριάκου-Γκίκα στην οδό Κριεζώτου 3, όμορφο και
ανακαινισμένο. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και μπήκα. Πακέτα, πίνακες, γλυπτά,
εργάτες να πηγαινοέρχονται και ανάμεσα ο διευθυντής του Mουσείου Μπενάκη
κύριος Άγγελος Δεληβορριάς. Μπορώ να ανοίξω την κάμερά μου; ρώτησα. Είπε
χαμογελώντας «Ναι». Κι έτσι άρχισε μια περιπλάνηση στην Πινακοθήκη Γκίκα που
θα στεγάσει την καλλιτεχνική γενιά του Μεσοπολέμου.
Το ντοκιμαντέρ ανήκει στην ενότητα «Ελληνικό Πανόραμα» (Greek Panorama).
__________________________________________________________________
Η Ηχώ του Χρόνου (Echo of Time)
Ελλάδα (2010) Σκηνοθεσία: Πάνος Κέκας Φωτογραφία: Γιώργος Καζεζίδης
Μοντάζ: Χρήστος Μπούσης Ήχος: Γιώργος-Άρης Αναστασόπουλος Μουσική:
Ross Daly Παραγωγός: Πάνος Κέκας Παραγωγή: PK Productions, Greece
Betacam SP Έγχρωμο (50΄)
«Κάπου στο τέλος της φαντασίας μας υπάρχει ο Λαβύρινθος. Γυρνά και πάλλεται
και κανείς έως τώρα δεν έχει φθάσει στο κέντρο του». Αυτό το «Λαβύρινθο» των
μύθων αλλά και της αρχέγονης υπερβατικής πνευματικότητας του Ρος Ντέιλι και
της μουσικής του εξερευνά η ταινία «Η Ηχώ Του Χρόνου». Ο σκηνοθέτης Πάνος
Κέκας παρακολουθεί και καταγράφει την ενδιαφέρουσα και συναρπαστική πορεία
του παγκόσμια γνωστού Ιρλανδού μουσικού και συνθέτη Ρός Ντέιλι στους
δρόμους της «Τροπικής Μουσικής». Ο Ρος Ντέιλι ζει τα τελευταία τριάντα χρόνια
στην Κρήτη, αλλά παραμένει πάντα ένας ακούραστος ιχνηλάτης νέων μουσικών
δρόμων. Ταξιδεύει με τον «Λαβύρινθο» δίνοντας συναυλίες και φέρνει σ’ επαφή
διαφορετικούς πολιτισμούς, με οδηγό το ήθος και την αστείρευτη έμπνευσή του.
Το ντοκιμαντέρ ανήκει στην ενότητα Μουσική (Music Documentaries).
__________________________________________________________________
Made in Birmingham – Reggae Punk Bhangra
Μεγ. Βρετανία (2010) Σκηνοθεσία: Deborah Aston Φωτογραφία-Μοντάζ:
Gabriel Crozier Ήχος: Martina Kabelkova, Sipiwe Charles Παραγωγός: Jez
Collins, Roger Shannon Παραγωγή: Swish films, UK HD Έγχρωμο (63΄)
Μουσικοί της ρέγκε, της πανκ και της μπάνγκρα από το Μπέρμιγχαμ της Μεγάλης
Βρετανίας συζητούν για τα ξεχωριστά αντεργκράουντ μουσικά είδη που
εκπροσωπούν και εκφράζουν διαφορετικές απόψεις πάνω στο ρόλο που έπαιξε η
μουσική για την ανάπτυξη μιας νέας συλλογικής ταυτότητας στην πόλη. Η ταινία
διερευνά τα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά που έδωσαν
ώθηση στην ανάπτυξη μιας μουσικής κουλτούρας – γέννημα της πόλης,
χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό και πρόσφατες συνεντεύξεις, που ρίχνουν φως
στην πόλη και τη μουσική της.
Το ντοκιμαντέρ ανήκει στην ενότητα Μουσική (Music Documentaries).
*******************************************
volos.gr
