Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος απεικονίζει συχνά τη μετανάστευση σαν μία δύναμη αβεβαιότητας για την περιφερειακή και παγκόσμια τάξη και σαν μία απειλή για την ασφάλεια του έθνους-κράτους. Αυτές οι αρνητικές αναπαραστάσεις έχουν επισκιάσει την πιθανές προκλήσεις που οι διεθνείς μεταναστεύσεις παρουσιάζουν για την δημιουργία νέων μορφών δημοκρατικής θεωρίας και πράξης. Ποικίλα φαινόμενα, όπως η εμφάνιση υβριδικών ταυτοτήτων, η δημιουργία υπερεθνικών δικτύων, η (ανα)γέννηση διασπορικών διασυνδέσεων ανοίγουν δημιουργικούς οδούς διαφυγής από το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν οι δημοκρατικές κοινωνίες. Η «Μετανάστεση χωρίς προκαταλήψεις» αναλύει τις μεταναστεύσεις σαν
μετακινήσεις που ανοίγουν τα όρια της σύγχρονης δημοκρατίας στις δυνάμεις της υπερεθνικότητας και της παγκοσμιοποίησης, καλώντας για εναλλακτικές αναπαραστάσεις που αμφισβητούν τα εθνικά σύνορα και τον αυστηρό διαχωρισμό μεταξύ πολιτών/αλλοδαπών.
Τα περισσότερα από τα κείμενα που παρουσιάζονται, δημοσιεύθηκαν παλιότερα στο πλαίσιο τριών αφιερώματων που έχουμε κάνει για την μετανάστευση.
