Ο νέος αιώνας θα είναι το ίδιο άκαρδος με κάποια από τα εμβλήματα της πόλης.
Του Φώτη Βακιρτζηδέλη
Ο κατάλογος μακρύς. Η Λάρισα τα τελευταία χρόνια μετράει απώλειες. Χάνει τα παλιά της στέκια, θρυλικά ονόματα που σε παλιότερες γενιές ξυπνάνε μνήμες μιας ολόκληρης ζωής, ονόματα συνυφασμένα με την ιστορία της πόλης.Ανάμεσα από εκατοντάδες Cafe, καφενεία, τσιπουράδικα, ψητοπωλεία ή μπαράκια που μαζεύουν χιλιάδες Λαρισαίους κάθε μέρα υπήρχαν ή υπάρχουν κάποια που ξεχώρισαν και είναι ακόμη σημεία αναφοράς. Γι’ αυτά θα μιλήσουμε. Σταδιακά έκλεισαν και τέσσερα από ιστορικά μαγαζιά που ήταν για πολλά χρόνια τα “must” της Λάρισας στην Κεντρική πλατεία. Είναι το καφενείο “Πανελλήνιο”, και τα Cafe-ζαχαροπλαστεία “Αίγλη, ”Ολύμπιον“ και “Ζήνα”.
Ο νέος αιώνας θα είναι το ίδιο άκαρδος με κάποια από τα εμβλήματα της πόλης. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 κλείνει ο «Νταχμίρης» στο γνωστό πεζόδρομο Οδυσσέα Ανδρούτσου που ενώνει την Βενιζέλου με την Κύπρου. Λίγα χρόνια πριν κατεβάζει ρολά το εστιατόριο “Philoxenia” που στεγαζόταν για πάρα πολλά χρόνια, στην καρδιά της πλατείας Ταχυδρομείου δίπλα στο παλιό ταχυδρομείο.
Φυσικά δεν είναι μόνο τα στέκια, τα καφενεία, τα μπαρ. Είναι τα παλιά εστιατόρια όπως ο “‘Ελατος”, η “Ομόνοια” και η πιο «κοσμική» “Χαβάη”. Είναι η “Αναμπέλα” στον Σιδηροδρομικό σταθμό η “Λάμπα” στην οδό Βόλου, είναι ο θρυλικός “Αδάμος” είναι οι κινηματογράφοι και τελευταία ο “Μύλος 1927”, ένας ολόκληρος κόσμος σε απόσυρση. Kαι όχι μόνο αυτά.. κι άλλα “στέκια”: Το Πικαντίλλυ”, “Τα 5 Φ” (“Φίλε, Φέρε Φίλους, Φάε, Φύγε”!), ο Κυρίτσης (“Στην ταβέρνα του Κυρίτση έπεσε μια τουφεκιά-μπαμ μπαμ! Και ανοίξαν τα βαρέλια και χυθήκαν τα κρασιά”… έλεγε σχετικό τραγουδάκι!), το Παλλάδιον,… το Σνακ Μπαρ, το “Κέντρο Αλκαζάρ” με τον Οικονομίδη να φέρνει τη Μούσχουρη χοντρούλα-χοντρούλα και ατραξιόν με σκυλάκια να χορεύουν!…
Αν δεν θέλουμε να είμαστε υπερβολικά συναισθηματικοί, θα λέγαμε ότι στην ιστορία των πόλεων οι μεμονωμένες «αποστρατεύσεις» διάσημων καφενείων, εστιατορίων ή κέντρων διασκέδασης είναι ένα φυσιολογικό γεγονός. Δυστυχώς στην Λάρισα βρισκόμαστε στο άλλο άκρο. Η αποψίλωση της πόλης από τις εστίες κοινωνικής συνεύρεσης, που υποδηλώνουν μια υποψία αστικής συνέχειας μέσα στα χρόνια, είναι θεαματική.
Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Το “Travel Stop”, το “Stefani’s” o “Νικόδημος” το “Αχούρι” και τόσα άλλα αντιστέκονται και στον χρόνο και στις αλλαγές που φέρνει αυτός. Μια μικρή νίκη. Αλλά δεν έχουν πάντα όλες οι Λαρισαϊκές ιστορίες happy end.
Νέες παρέες, νέα στέκια
Την ίδια στιγμή, νέοι χώροι ξεπηδάνε διαρκώς στην πόλη, που ακόμα και αν μετρούν λίγα χρόνια ή και μήνες ακόμη ζωής είναι τα νέα στέκια που μαζεύονται οι Λαρισαίοι για καφέ, για φαγητό, για ποτό ή για διασκέδαση. Τα “Chocolat” τα “BRUNO” το “Passerella” στο αρχαίο θέατρο είναι μερικά από αυτά, που έχουν εξελιχθεί σε σημεία καθημερινής συνάντησης των κατοίκων και των επισκεπτών της Λάρισας. Άλλο σημερινό αγαπημένο “στέκι”, ασφυκτικά γεμάτο από τους φίλους του είδους, το τσιπουράδικο “Μπουκιά και Συχώριο”!…Υπάρχουν όμως κι άλλα. Το Restaurant “Να με θυμάσαι” που συγκεντρώνει τους λάτρεις του καλού φαγητού και φυσικά το Cafe-Bar-Restaurant Queens στο AEL FC ARENA που είναι το καινούριο σημείο αναφοράς της πόλης. Ξεχωριστή κατηγορία από μόνο του το “ALL ALIVE” επάξιος διάδοχος ενός Λαρισαϊκού θρύλου, του «Μύλου 1927», τα Ster Cinemas που συγκεντρώνουν τους Λαρισαίους σινεφίλ και τόσα άλλα που καλύπτουν κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας και κάθε γούστο.
Σίγουρα είναι πολλά από τα παλιά στέκια που έγραψαν την ιστορία αυτής της πόλης και δεν υπάρχουν πια, αλλά και πολλά από τα νέα που δημιουργήθηκαν, τα οποία τα παρέλειψα. Ζητώ ειλικρινά συγνώμη και από τις δυο κατηγορίες.
Αλλά έτσι και αλλιώς τα πρώτα ζουν στις αναμνήσεις και στην καρδιά των Λαρισαίων και τα δεύτερα στην σημερινή καθημερινότητα τους γεμίζοντας τις μέρες και τις νύχτες τους.
*Ευχαριστώ την καλή φίλη και ΛΑΡΙΣΑΙΑ Κάκια Τσάτσου για την πολύτιμη βοήθεια της. Χωρίς αυτή θα έλειπαν πολλά από τα ονόματα που αναφέρω.
