Ποια η σκοπιμότητα αυτής της εκδήλωσης;
Πολλοί είναι εκείνοι που με ρώτησαν για την σκοπιμότητα μιας τέτοιας εκδήλωσης. Κάποιοι μάλιστα εντελώς καλοπροαίρετα θέλησαν να με αποτρέψουν θυμίζοντάς μου τις έντονες ενδείξεις απογοήτευσης και αποστροφής των πολιτών για την πολιτική . Όλοι μας εξάλλου ξέρουμε πάρα πολύ καλά πως στις προεκλογικές συγκεντρώσεις όλων των παρατάξεων περισσεύουν οι υποψήφιοι και μοιάζει να απουσιάσουν οι πολίτες… Η Κοινωνία είναι αλλού; Κάνουμε κάτι λάθος; Απλές σκέψεις που τις κάνουμε όλοι μας…πράγματα που τα συζητάμε μεταξύ μας…
Η ανάγκη του διαλόγου και του πολιτικού λόγου…
Αν και συμφωνούσα με αυτές τις διαπιστώσεις επέλεξα την πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης.
Παίρνω το θάρρος ως ενεργός πολίτης πρώτα και μετά ως υποψήφιος για μια θέση στο δημοτικό
συμβούλιο να κάνω μια πολιτική συγκέντρωση αναζητώντας μαζί σας το χαμένο νόημα της πολιτικής, που μοιάζει να έχει χάσει το δρόμο της.
Και παίρνω το λόγο πρώτα ως ενεργός πολίτης και μετά όλα τα άλλα να καταθέσω κάποιες λίγες σκέψεις για την πόλη μου, για την πόλη μας… Στο πλαίσιο ενός προεκλογικού αγώνα που πολλοί θέλουν να ξεχάσουμε για ποιον λόγο γίνεται….
Η κατάσταση στην πόλη μου…
Ένας παλιός μαθητής μου με ρώτησε γιατί ασχολούμαι με την πολιτική. Με ρώτησε τι θέλω και ασχολούμαι με πράγματα που δεν έχουν νόημα και δεν συγκινούν πια κανένα. Και επίσης με ρώτησε για ποιο λόγο δεν εξοργίζομαι και εγώ μαζί του με όσα συμβαίνουν γύρω μου, προσβάλλοντας τους πολίτες.
Σήμερα αυτός ο παλιός μου μαθητής βρίσκεται ανάμεσά μας. Και θέλω να του απαντήσω με κάθε ειλικρίνεια πως και εγώ, ζώντας σ΄αυτήν την πόλη εξοργίζομαι με πολλά πράγματα, με τα ίδια ίσως πράγματα που εξοργίζουν, που ενοχλούν και τον ίδιο. Και είμαι σίγουρος πως το ίδιο αισθάνονται όλοι όσοι βρίσκονται σ΄αυτήν την αίθουσα και γνωρίζουν τα όσα συμβαίνουν γύρω μας…
Ενοχλεί και εξοργίζει που δημάρχος, αντιδήμαρχοι, προέδροι και αντιπρόεδροι Οργανισμών και Επιχειρήσεων, μέλη Διοικητικών Συμβουλίων της παράταξης του νυν Δημάρχου «τακτοποιούν» νύφες, παιδιά, ανήψια και αδέρφια εδώ, αλλά και σε γειτονικούς δήμους με αντάλλαγμα τις εκεί νύφες, παιδιά, ανήψια και αδέρφια. Την ίδια στιγμή που νέα παιδιά με όνειρα και 2-3 πτυχία ταλαιπωρούνται στα γραφεία δημάρχου και αντιδημάρχων, προσπαθώντας να κερδίσουν λίγες ώρες δουλειάς στο δήμο…
Ενοχλεί και εξοργίζει που στους Παιδικούς Σταθμούς προσλαμβάνονται σε ένα πρωινό 20 νηπιαγωγοί χωρίς καμιά διαδικασία, μόνο με ένα τηλεφώνημα… Ενοχλεί και εξοργίζει που πάνω από 50 συμβασιούχοι προσλαμβάνονται με συμβάσεις έργου που ανανεώνονται συνεχώς χωρίς κανέναν έλεγχο του ΑΣΕΠ ή της Περιφέρειας…
Ενοχλεί και εξοργίζει που χρειάζεται νέοι γονείς για μια θέση σε έναν παιδικό σταθμό να παρακαλούν δημοτικούς παράγοντες…
Ενοχλεί και εξοργίζει η αγωνία επαγγελματιών που σε μια στιγμή οικονομικής κρίσης και ενώ τους χρωστά ο δήμος χρήματα, δεν γνωρίζουν πότε θα πληρωθούν, καθώς τα κριτήρια είναι τουλάχιστον αδιευκρίνιστα. Κάτι που επιβεβαιώνεται και από την έκθεση του ελεγκτή δημόσιας διοίκησης που μόλις το Σεπτέμβρη του 2010 ζητά την άσκηση ελέγχου στις υπηρεσίες του δήμου για την περίοδο από το 2007.
Ας μην ψάχνουμε τους λόγους που ο κόσμος αποστρέφεται την πολιτική. Μπροστά μας είναι. Τα βλέπουμε γύρω μας. Είναι ο συμβιβασμός με την μετριότητα… Ο συμβιβασμός με την ιδιώτευση και τον ωχαδερφισμό.
Γι΄αυτό και επέλεξα αυτόν τον τίτλο για την σημερινή μας συνάντηση. «Η Λάρισα στα χρόνια της Κρίσης…». Γιατί όλοι μας γνωρίζουμε ότι υπάρχει κρίση. Αυτή είναι όμως μόνο οικονομική; Δεν είναι και ηθική; Δεν είναι κοινωνική; Δεν είναι κρίση αξιών; Σήμερα δεν μας λείπουν μόνο τα χρήματα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να πάψουμε να συζητούμε. Προσπαθούν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα. Για το ποιο είναι το σωστό και το λάθος. Όλοι είναι ίδιοι και τίποτε δεν αλλάζει…
Το διακύβευμα…
Βέβαια αυτές τις μέρες γίνεται και μια μεγάλη συζήτηση για το περίφημο διακύβευμα των εκλογών. Πολλοί μιλούν για το μνημόνιο, για την περίφημη αντιμνημονιακή ψήφος… Προσπαθούν να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις σε άλλες ερωτήσεις, μπερδεύοντας τους πολίτες… Υπάρχουν σίγουρα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες αυτής της χώρας και τους προβληματίζουν. Η οικονομική κρίση είναι υπαρκτή και οι πολίτες υποφέρουν. Το συμμεριζόμαστε. Επιμένουμε ωστόσο πως η πολιτική σύγκρουση στην πόλη μας έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Και εδώ θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Ναι, τα πράγματα είναι δύσκολα σ΄αυτήν την χώρα. Ναι, υπάρχουν πράγματα που εξοργίζουν τους πολίτες. Ναι θέλουν ίσως να δώσουν το δικό τους μήνυμα. Πότε όμως; Με ποιον τρόπο; Και επιβραβεύοντας τι;
Στις εκλογές του 2010 στα πλαίσια του νέου Δήμου Λαρισαίων δεν κρίνεται μια κυβέρνηση όσο καλή ή καλή και αν είναι αυτή. Δεν κρίνεται ούτε το όποιο μνημόνιο. Θα έλεγα πως ακόμα περισσότερο δεν κρίνεται ούτε ο δήμαρχος, αυτός καθεαυτός.
Κρίνεται κάτι πολύ περισσότερο. Κρίνεται ο τρόπος άσκησης εξουσίας που υπάρχει σ΄αυτήν την πόλη εδώ και 12 χρόνια. Κρίνεται ένα σύστημα εξουσίας που λειτούργησε επί 12 χρόνια και απλώνεται σε όλες τις λειτουργίες της τοπικής κοινωνίας, πέρα από κόμματα και παρατάξεις. Με ποια λογική έντονου λαϊκισμού που διαστρέφει την πραγματικότητα κάνοντας το σημαντικό ασήμαντο και το ασήμαντο σημαντικό:
Η Λάρισα είναι μια πόλη που το 2010 είναι πρωταθλήτρια στους αέριους ρύπους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τα υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης καρκίνων στη χώρα
Η Λάρισα είναι μια πόλη που το 2010, στην εποχή της κρίσης και της ανασφάλειας δεν έχει καμία οργανωμένη δομή για τα άτομα με αναπηρία, για τον εργαζόμενο, τη γυναίκα, τον νέο, το μετανάστη. Ανίκανη να στηρίξει ένα Κέντρο Πρόληψης και μία Μονάδα Απεξάρτησης Εφήβων.
Η Λάρισα του 2010 δεν έχει ακόμη βιβλιοθήκη, θέατρο, αρχαιολογικό και λαογραφικό μουσείο. Ανίκανη να εξασφαλίσει τη συνέχιση των εργασιών στο Αρχαίο Θέατρο.
Την ίδια στιγμή στο πολυτελές φυλλάδιο που «διαφημίζει» το έργο της δημοτικής αρχής υπάρχει μια εικόνα που αντικατοπτρίζει όλη τη «λογική» μιας πολιτικής που πρέπει να πάρει τέλος. Η εικόνα του νέου θεάτρου του 0ΥΗΛ που μοιάζει να έχει ολοκληρωθεί, την ίδια στιγμή που από μέσα είναι ένα απλό γιαπί. Το μόνο κτήριο σ΄αυτήν τη χώρα που έχει ολοκληρωθεί μόνο εξωτερικά και για λόγους και μόνο προεκλογικούς, Και είναι αυτή η συμπυκνωμένη εικόνα μιας δημοτικής αρχής που λειτουργεί με στόχο την παραπλάνηση του πολίτη.
Το διακύβευμα λοιπόν των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου δεν είναι να φύγει ένας κάποτε γαλάζιος δήμαρχος για να έρθει ένας πράσινος ή κόκκινος. Αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε σήμερα με ένα άθλιο σύστημα εξουσίας πελατειακών σχέσεων που λειτουργεί ανεξέλεγκτα και χωρίς διαφάνεια. Θα παραμείνει ή θα τo γκρεμίσουμε; Θα το επιβραβεύσουμε ή θα το αλλάξουμε; Αυτό είναι και το πραγματικό δίλημμα. Και σ΄αυτό πρέπει να απαντήσουμε. Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές.
Η επόμενη μέρα…
Αυτά τα πράγματα δεν είναι βέβαια εύκολα. Και ο παλιός μου μαθητής, ο καθένας από μας ακούει καθημερινά πως αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Και πραγματικά εδώ θα πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε: Αυτή είναι τελικά η Λάρισα; Μια πόλη υποταγμένη και συμβιβασμένη που τίποτα δεν αλλάζει; Απέναντι σ΄αυτήν τη Λάρισα υπάρχει και μια άλλη Λάρισα, η δική μας, η πραγματική Λάρισα Μια πόλη ζωντανή, περήφανη, με δημοκρατική παράδοση, με ανησυχίες, που αξίζει μια καλύτερη τύχη. Τη συναντούμε καθημερινά, συχνά εγκλωβισμένη, αλλά υπαρκτή. Νέα παιδιά, μορφωμένα, θεατρικές ομάδες και μουσικά σχήματα, άνθρωποι οικογενειάρχες που αγαπούν τον τόπο τους και περιμένουν απλά ένα νεύμα για να μπουν μπροστά.
Αυτό είναι το νόημα της δικής μου συστράτευσης στο πλευρό του Γιάννη του Σάπκα μαζί με άλλους φίλους συντρόφους που βρίσκονται σήμερα σ΄αυτήν την αίθουσα.
Αυτήν τη Λάρισα η παράταξή μας για 4 ολόκληρα χρόνια προσπάθηε να εκφράσει. Τέσσερα χρόνια τώρα έχουμε αναδείξει μια διαφορετική διάσταση της πολιτικής, με κανόνες, αρχές και αξίες. Αυτήν και αναδεικνύουμε.
– Στην αυθαιρεσία ενός συστήματος εξουσίας που εμπορεύεται την ελπίδα αντιπαραβάλλουμε την ύπαρξη κανόνων και τις ίσες ευκαιρίες για όλους.
– Στην ενός ανδρός αρχή αντιπαραβάλλουμε τη συλλογική προσπάθεια και τη δημοκρατική λειτουργία
– Στη λογική της φιλανθρωπίας ως διαφήμιση και προβολή χαμογελαστών δημοτικών παραγόντων αντιπαραβάλλουμε την πρόταση για ένα Δίκτυο κοινωνικών δομών με φροντίδα για την οικογένεια, τα άτομα με αναπηρία, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες από ειδικούς που σέβονται, όσους καλούνται να υπηρετήσουν
– Στη λογική της εξαπάτησης με ένα θέατρο-γιαπί αντιπαραβάλλουμε την άμεση προτεραιότητα για ολοκλήρωση των βασικών πολιτιστικών δομών της πόλης μας (Αρχαίο Θέατρο, Θέατρο ΟΥΗΛ, Λαογραφικό Μουσείο, Βιβλιοθήκη, Διαχρονικό Μουσείο.)
– Στη λογική της αδιαφορίας για το περιβάλλον αντιπαραβάλλουμε την πρόταση για το μεγάλο οικολογικό πάρκο του Πηνειού.
– Στη λογική της αδιαφορίας για τις συνοικίες και τα χωριά της περιοχής (οι κάτοικοι της Τερψιθέας το ξέρουν καλά αυτό) αντιπαραβάλλουμε την φροντίδα για τις παραμελημένες συνοικίες και τα χωριά της πόλης μας.
Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος. Ναι! Μπορεί να μην είναι εύκολο να αλλάξουμε πια τον κόσμο. Την πόλη μου την πόλη μας μπορούμε να την αλλάξουμε.. Ο νέος δήμος μας με τα χωριά και τις συνοικίες της έχει ανάγκη από μια διαφορετική πορεία. Το πιστεύω. Το πιστεύουν όλο και περισσότεροι. Μπορούμε κάτι καλύτερο. Και φαίνεται πια να το θέλουμε πολλοί, πάρα πολύ!
