ΔΙΗΜΕΡΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ
Στις διαπιστώσεις του εισηγητή του ΟΗΕ που επισκέφθηκε τις ελληνικές φυλακές, σε προσωπικά βιώματα από δικές της επισκέψεις σε σωφρονιστικά ιδρύματα, στην ελληνική νομοθεσία για τις ποινές σε ανηλίκους σε αλλά και στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, την οποία η Ελλάδα έχει κυρώσει, αναφέρθηκε την Κυριακή η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, σε ημερίδα που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της διήμερης δράσης για τις φυλακές από την Κίνηση Βόλου του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, στο Βόλο.
Μεταξύ άλλων, η βουλευτής στην ομιλία της τόνισε:
«Είναι σαφές ότι για την ελληνική πολιτεία οι φυλακισμένοι δεν είναι άνθρωποι. Τους στερούν, έξω από κάθε έννοια ανθρωπισμού και δικαίου, και την αξιοπρέπεια τους. Τα προβλήματα πρέπει να δημοσιοποιηθούν με όλους τους τρόπους και να απευθυνθούμε στην κοινωνία μιλώντας για τις συνθήκες κράτησης, που μας προσβάλλουν ως χώρα, για το άβατο των φυλακών, για την έλλειψη προγραμμάτων επανένταξης, για τα δικαιώματα των κρατουμένων που καταπατούνται συστηματικά, για το απαράδεκτο καθεστώς που φυλακίζει τοξικοεξαρτημένους ακόμα κι αν βρίσκονται στην επανένταξη, για τις φυλακές ανηλίκων».
«Το αμερικανοτραφές δόγμα της “μηδενικής ανοχής” οδηγεί σε βάρβαρες καταστάσεις για βάρβαρες κοινωνίες, με υπερτροφικό ποινικό κράτος και χιλιάδες ανθρώπους στις φυλακές ακόμη και για ασήμαντες αφορμές. […] Στη βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης του ν/σ είχαμε καταθέσει με τη ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, τροπολογία με την οποία ζητούσαμε να μην επιβάλλεται το μέτρο της διοικητικής κράτησης σε ανήλικους αλλοδαπούς. Φυσικά και αυτή και οι υπόλοιπες τροπολογίες που καταθέσαμε δεν υπερψηφίστηκαν, αν και απαντούσαν σε ώριμα αιτήματα των κρατουμένων».
Η βουλευτής έκανε ειδική αναφορά στην εμπειρία της από τις επισκέψεις της στο Ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων και στις φυλακές ανηλίκων του Βόλου σημειώνοντας ότι «η πολιτεία δεν παρέχει ούτε χρήματα, ούτε επιστήμονες, ούτε κοινωνικούς λειτουργούς ούτε γιατρούς που να επαρκούν για την φροντίδα των παιδιών. Είναι απλώς μια αποθήκη ανθρώπων». Καταλήγοντας, ανέφερε συμπερασματικά: «Ζητούμενο πλέον είναι να σπάσει στην κοινωνία η εκκωφαντική σιωπή γύρω από τις φυλακές. Έτσι ίσως κάποια στιγμή προχωρήσουμε και στην ουσία, δηλαδή την αντιμετώπιση των ευρύτερων κοινωνικών αιτίων της νεανικής παραβατικότητας, που σχετίζονται με τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τις διακρίσεις. Είναι σημαντικό να αντισταθούμε στον αυταρχισμό και την καταστολή, που οδηγεί στην περαιτέρω ποινικοποίηση των συμπεριφορών των ανηλίκων».
