Το εμπόριο πάσχει μαζί με τους καταναλωτές που λιγοστεύουν ή που αρκούνται στο να κοιτάζουν απλώς τις βιτρίνες. Οι προσφορές στα καταστήματα γίνονται όλο και πιο δελεαστικές, οι καταστηματάρχες δείχνουν κατανόηση σε πελάτες που δυσκολεύονται να πληρώσουν τις δόσεις και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται!
Είναι πολύ λυπηρό να βλέπουμε καταστήματα να κλείνουν, να ενοικιάζονται ή να πουλιούνται και οι άλλοτε πολυσύχναστοι πεζόδρομοι να αδειάζουν από περαστικούς και να γεμίζουν από καταστηματάρχες που κάθονται στα παγκάκια και συζητούν για την οικονομική κρίση, για την κρίση τους…
Αυτό όμως που μας προβληματίζει πιο πολύ απ΄ όλα είναι η αύξηση των ενεχυροδανειστηρίων. Διαφημίζονται σε εφημερίδες, σε λεωφορεία και σε φυλλάδια προμηνύοντας ίσως τη δουλειά του μέλλοντος!
Αυτό το μέλλον όμως κανένας από εμάς δεν το φανταζόταν, κανένας μας δεν το επιθυμούσε.
Η ανάγκη επιδεινώνει τα κακά που δεν μπορεί να θεραπεύσει και δυστυχώς αυτή η ανάγκη του κόσμου αρρωσταίνει ακόμα πιο πολύ την Ελλάδα και τους έλληνες που ξεπουλούν χρυσούς σταυρούς και δαχτυλίδια για να καλύψουν καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές.
Σαν καταναλωτές μπορεί να υπήρξαμε ανώριμοι και αφελείς, σαν πολίτες μπορεί να υπήρξαμε ανεύθυνοι και ασυνείδητοι, σαν άνθρωποι όμως οφείλουμε να καταλάβουμε πως από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει πλέον επιστροφή.
Αυτό είναι το σημείο που πρέπει να φτάσουμε.
Από την Κ. Ν.
