Την ώρα που τα τείχη της πόλης είναι έτοιμα να πέσουν και οι μαχητές περιμένουν το μοιραίο τέλος τους, ηχούν από το βάθος ιαχές. Είναι η βοήθεια των συμμάχων που τόσες μέρες με αγωνία περίμεναν οι εγκλωβισμένοι στο κάστρο. Θα προφτάσουν; Θα είναι επαρκείς οι δυνάμεις για να αποκρουστεί ο εχθρός ή έστειλαν λίγους μελλοθάνατους για να ικανοποιήσουν τη συνθήκη;
Η Αθήνα δεν θα αντέξει για πολύ δίχως εξωτερική βοήθεια. Το spread είναι έτσι κι αλλιώς ψηλά και με δεδομένες τις ανάγκες της χώρας για δάνεια, δεν θα μας εκπλήξει αν το δούμε και υψηλότερα. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος από μόνοι μας. Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη θα σπεύσει για βοήθεια ή όχι. Ανεξάρτητα από τη ρητορική που χρησιμοποιούν υψηλόβαθμα στελέχη ευρωπαϊκών κυβερνήσεων περί του αντιθέτου, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι τελικά θα βοηθήσουν. Όχι δίχως κόστος για εμάς, όχι δίχως ανταλλάγματα γι΄ αυτούς. Ο φόβος τους, όμως, ότι η κατάρρευση της Ελλάδας μπορεί να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, θα τους αναγκάσει να λάβουν μέτρα. Δεν θα το κάνουν για τη δική μας προστασία, αλλά για τη δική τους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πληθαίνουν τις τελευταίες ημέρες τα σχετικά δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου. Η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη από τις συνθήκες να βοηθήσει. Αυτό που φοβούνται στις Βρυξέλλες δεν είναι στην πραγματικότητα η κατάρρευση της Ελλάδας, αλλά το ενδεχόμενο να πάψει να είναι η Αθήνα το άλλοθι και για τις δικές τους αστοχίες. Τι είδους βοήθεια θα είναι; Τόση όση θα χρειαστεί για να κρατήσουμε το κεφάλι μας πάνω από το νερό. Ούτε ένα σεντ παραπάνω. Η εξέλιξη αυτή, αν και εφόσον επιβεβαιωθούν τα σενάρια, δεν θα είναι αρκετή από μόνη της για να μας βγάλει από τα δικά μας αδιέξοδα. Κι ούτε πιστεύουμε ότι υπάρχουν περιθώρια για τέτοιου είδους ερμηνείες. Μόνοι μας θα πολεμήσουμε, μόνοι μας θα σηκώσουμε και πάλι το λάβαρο της αξιοπιστίας μας. Στο σύγχρονο κόσμο μας ο καθένας κοιτάει τα δικά του συμφέροντα και καλό είναι κι εμείς να αρχίσουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι είμαστε πιο μόνοι απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι χτες. Θανάσης Μαυρίδης |