Oρισμένοι επιστήμονες και αρκετοί οικονομικοί παράγοντες πιστεύουν ότι η μεγάλη απειλή οικολογικής καταστροφής του πλανήτη είναι παραμύθι. Ως πρόσφατα αυτή ήταν άμεσα ή έμμεσα και η άποψη των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας. Ενώ συχνά η οικολογική ευαισθησία άλλων σταματά εκεί όπου αρχίζει το συμφέρον. Παγκόσμιο παράδειγμα: Οι αντιδράσεις σε όλα τα συγκεκριμένα σχέδια περιορισμού των ρύπων.
Επιλογή ελληνικών παραδειγμάτων: Η εκτροπή του Αχελώου, ο Βοτανικός, οι τουριστικές αξιοποιήσεις, τα σκουπίδια και ο λιγνίτης. Κάπως έτσι αρχίζει η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης. Με τις καλές προθέσεις όλων για θυσίες και μέτρα των άλλων.
Είναι αλήθεια ότι σε σχέση με ένα ακόμα πολύ πρόσφατο παρελθόν υπάρχει κάποια πρόοδος.
Οι ΗΠΑ του Μπους είπαν όχι στο Κιότο για περιορισμό των ρύπων, ενώ ο Ομπάμα τελικά πάει στην χωρίς πολλές προοπτικές Κοπεγχάγη. Φαίνεται ότι η Κίνα άρχισε να καταλαβαίνει ότι οδηγεί τον τεράστιο πληθυσμό της (και όλους μας) στα χειρότερα και φαίνεται να περιλαμβάνει στα σχέδιά της και οικολογικές παραμέτρους. Δεν συμβαίνει το ίδιο με την Ινδία. Κάτι το θετικό αρχίζει στη Λατινική Αμερική. Αφυπνίζεται και η Ευρώπη.
Ξεμυτίζει όμως και το αντίθετο συμφέρον με τη σταδιακή ανακάλυψη της οικολογίας από τον κόσμο της οικονομίας και της παραγωγής.
Παράδειγμα: Η εγκατάσταση μονάδων αιολικής ενέργειας δεν είναι πια παιχνιδάκι για ονειροπόλους οικολόγους αλλά στόχος σημαντικών επενδυτών. Που, βέβαια, όταν προχωρούν στα σχέδιά τους δεν λογαριάζουν και τόσο το… περιβάλλον, προκαλώντας αντιδράσεις τοπικών παραγόντων.
Είναι επίσης ζήτημα λίγου χρόνου η γενικευμένη διάθεση στην αγορά προσιτών και αξιόπιστων ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων. Θα καθαρίσει έτσι η ατμόσφαιρα στις πόλεις. Αλλά θα έχουμε τότε την ανάγκη ακόμα μεγαλύτερης παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος: πώς; Για την ώρα, άγνωστο!
Μας εξηγούν πολλοί ειδικοί ότι με τη μέση άνοδο της θερμοκρασίας, που οφείλεται στους ρύπους, θα λιώσουν οι πάγοι στους Πόλους και, με την άνοδο της στάθμης των υδάτων, θα αλλάξει η παγκόσμια γεωγραφία.
Πιο συγκεκριμένα, θα χαθούν νησιά, παράλιες περιοχές, πόλεις και χωριά που συγκεντρώνουν τεράστιο πληθυσμό.
Και στην Ελλάδα; Αν αυτό συμβεί, και ο κίνδυνος να συμβεί είναι μέγας, θα διαπιστώσουμε ότι η μικρή μας πατρίδα δεν «πατήθηκε» από την Τουρκιά ή από τους «Σκοπιανούς» αλλά από τη θάλασσα.
Πώς αντιμετωπίζονται όλα αυτά; Από λόγια όσα θέλετε.
Από έργα όμως, και πέρα από τους ρύπους των «εξεγέρσεων», ας σταθμίσουμε τον πόλεμο που διεξάγεται εναντίον της οικολόγου κυρίας Μπιρμπίλη. Και το τι κάνουμε ο καθένας για τα σκουπίδια και το πράσινο.
