Ο επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών και Όπλων του ΣΔΟΕ, Γιώργος Παπαδόπουλος έδωσε μια εξαιρετική συνέντευξη στο www.vice.com
Δεν δοκιμάζουν κοκαΐνη, δεν τρώνε ντόνατς στις παρακολουθήσεις, δεν
«πέφτει» πιστολίδι στις καταδιώξεις κακοποιών. Τα αποτελέσματα έρχονται
με έρευνα σε τραπεζικά και εταιρικά έγγραφα, τηλεφωνικές και
ηλεκτρονικές υποκλοπές, ατελείωτα ξενύχτια σε «stakeouts» και αναίμακτες
συλλήψεις «κακών». Έπειτα από 35 χρόνια υπηρεσίας -14 από τα οποία
υπήρξε τμηματάρχης ναρκωτικών- 15 τόνους κατασχεμένης κόκας και
αμέτρητες φωτογραφήσεις φάρων, ο «Δράκουλας», όπως τον
αποκαλούσαν για
χρόνια οι συνάδελφοί του, γιατί τους «έπινε το αίμα» στη δουλειά, έφυγε
πρόσφατα από τη θέση του ως επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών και Όπλων
του ΣΔΟΕ. Σήμερα ο συνταξιούχος πλέον Γιώργος Παπαδόπουλος
απελευθερωμένος πια από τις «συμβάσεις»της θέσεώς μιλά στο VICΕ,
εκφέροντας έναν «αποτοξινωμένο» λόγο ενώ δεν διστάζει να αποκαλύψει όλα
τα μυστικά του «κυνηγού» ναρκωτικών, αλλά και να απαντήσει σε όσα μας
έμαθε ο Αλ Πατσίνο ως «Καρλίτο» και Τόνι Μοντάνα.
VICE: Τι είναι το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών και Οπλων του ΣΔΟΕ;
Ξεκινήσαμε το 1987. Τότε, οι τελωνειακοί έπιαναν στο αεροδρόμιο
ναρκωτικά και δεν ξέρανε τι να κάνουνε. Το Υπουργείο Οικονομικών είχε
ένα γραφείο στο αεροδρόμιο με 4-5 άτομα. Βγάζαμε κάποιες δουλειές, αλλά
δεν υπήρχε η διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες, ούτε πληροφορίες, ούτε
τίποτα. Το 1997, όταν ιδρύθηκε το ΣΔΟΕ, το γραφείο μεγάλωσε, έγινε
τμήμα. Το 2000 το ανέλαβα εγώ.
Πλέον, όλες οι υπηρεσίες ενημερώνουν για ό,τι έχουμε το Συντονιστικό
Οργανο Δίωξης Ναρκωτικών. Σιγά-σιγά, μπήκαμε κι εμείς σε μεγάλες
δουλειές, όπως οι καραβιές της κοκαΐνης του China Breeze και άλλες.
Εμείς, επειδή ανήκουμε στο Υπουργείο Οικονομικών, έχουμε επικεντρωθεί
στα λιμάνια, τα κοντέινερ δηλαδή και τα φορτία, αλλά και τα ταχυδρομικά
δέματα.
Ισχύει ότι δεν ελέγχονται όλα τα κοντέινερ στο λιμάνι και πως στα σύνορα γίνεται χαμός;
Στο γραφείο στον Πειραιά, στο Τμήμα δίωξης ναρκωτικών, είναι 3
άτομα. Από τότε που πήρε το λιμάνι η Cosco, ο Πειραιάς έχει ανέβει
κατακόρυφα. Δυστυχώς, η Ελλάδα, είναι από τις λίγες χώρες που δεν έχει
μηχάνημα X-ray. Υπάρχει ένα αυτοκινούμενο μηχάνημα που βάζεις το
κοντέινερ από μέσα. Χρονοβόρα διαδικασία. Αυτοί που κάνανε την σύμβαση
με την Cosco δεν φρόντισαν να δεσμεύσουν τη νέα ιδιοκτησία να αγοράσει
αυτό το μηχάνημα. Δεν έπρεπε κάποιος να τους υποχρεώσει να υπάρξει μια
τέτοια υποδομή για τις υπηρεσίες; Δεν υπάρχει τίποτα. Ίδια κατάσταση
και στη Θεσσαλονίκη. Έχει μεγάλη αύξηση γιατί είναι εμπορευματικό κέντρο
για Σκόπια, Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, που γίνεται χαμός.
Το Τμήμα Δίωξης του τελωνείου έχει μόλις ένα άτομο. Το ΣΔΟΕ δύο. Το
λιμενικό δεν έχει τμήμα ναρκωτικών, δεν έχει καν σκύλο. Και η αστυνομία
έχει 20 άτομα που είναι για όλα. Εκεί, τα τελευταία τέσσερα χρόνια
έχουμε πιάσει 400 περίπου κιλά κοκαΐνης. Εμείς, μαζί με την αστυνομία
στη Θεσσαλονίκη. Φαντάσου τι γίνεται. Όμως, δεν έχει συγκινηθεί κανένας.
Τι σας χτυπάει το «καμπανάκι»;
Είτε έρχεται μια πληροφορία από κάποια άλλη υπηρεσία ή άλλη πηγή,
δική μας -οπότε είμαστε πιο σίγουροι και πάμε στοχευμένα. Τώρα τα
δηλωτικά είναι ψηφιακά. Μας ενημερώνουν για ένα πλοίο που πρόκειται να
έρθει, τι έχει μέσα. Άμα δεις κάτι από χώρα υψηλού κινδύνου, όπως από
Λατινική Αμερική, ψάχνεις τι είναι αυτός που το παίρνει εδώ, αν είναι
υπαρκτή η εταιρία, αν έχει κάνει άλλες εισαγωγές. Γίνεται δηλαδή μία
γρήγορη ανάλυση κινδύνου για να προχωρήσεις, για να αποφασίσεις αν θα
ψάξεις ή όχι.
Ποιες είναι οι χώρες υψηλού κινδύνου;
Τώρα με την παγκοσμιοποίηση όλες υψηλού κινδύνου είναι. Αλλά κυρίως
είναι αυτές που παράγουν. Ο Ισημερινός, το Αφγανιστάν που τα στέλνει
μέσω Πακιστάν. Όταν τα φέρνουν οδικώς, είναι άλλο θέμα. Κάνε έρευνα
στους Κήπους και δες πόσα άτομα είναι στο ελληνικό φυλάκιο και πόσα στο
τούρκικο. Και τι εξοπλισμό έχει το ένα και τι το άλλο. Επίσης, κάποιοι,
πολύ λανθασμένα είπαν αφού μπήκαμε στην Ε.Ε ότι δεν έχουμε ανάγκη από
τελωνειακούς. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία έχουν τεράστιο πρόβλημα
εγκληματικότητας, αλλά έλεγχος στον Προμαχώνα δεν υπάρχει. Πριν από 15
χρόνια, θα σου έλεγα ότι οι Τούρκοι δεν τα έπιαναν. Τώρα όμως το
κάνουνε. Ομως τον πιο εξονυχιστικό έλεγχο τον κάνει η χώρα που
υποδέχεται το φορτίο, δηλαδή εμείς. Μην ξεχνάτε ότι μέσω Ελλάδας,
μπαίνουν και στην Ευρώπη. Κι όμως, δεν υπάρχει προσωπικό ή μέσα για να
το κάνουμε αυτό. Πήγαινε τώρα που καλοκαιριάζει στην Σάμο ή τη Χίο, όπου
πάντοτε πιάναμε καραβάκια με 3-4 κιλά ηρωίνη. Σχεδόν κάθε μέρα. Τώρα,
δεν υπάρχει η υποδομή. Εδώ έκλεισε το γραφείο στο αεροδρόμιο. Έφυγε ο
ένας, έφυγε ο άλλος, το κλείσανε. Υπάρχει τώρα μόνο η αστυνομία και το
τελωνείο.
Τα ναρκωτικά δεν απασχολούν πάντως συχνά την επικαιρότητα…
Το ’87 που φτιάξαμε το Τμήμα και βρίσκαμε ας πούμε 3,5 κιλά κόκας
και έπαιζαν τα κανάλια μια εβδομάδα. Μετά πιάσαμε τους τόνους και
οτιδήποτε άλλο μοιάζει λίγο. Τώρα είναι πάρα πολύ συχνό. Χάνουμε την
μπάλα.
Εχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια η κουλτούρα περί ναρκωτικών;
Σήμερα έχει πιο πολλή κόκα, που σημαίνει ότι η κοκαΐνη δεν είναι πια
μόνο για το Κολωνάκι, αλλά είναι για όλο τον κόσμο. Πάντως με την κρίση
η τιμή έχει πέσει πολύ. Πάει περίπου 40 ευρώ το γραμμάριο και παίζουν
με τη νόθευση.
Ποιοι έχουν το εμπόριο των ναρκωτικών εδώ;
Οι Αλβανοί έχουν μπει σε όλα τα κόλπα, από χασίς μέχρι κόκα. Επίσης,
έχει πια πολλούς Ελληνες, Βούλγαρους και Νιγηριανούς, σε ο,τι αφορά την
διακίνηση μέσω ταχυδρομικών δεμάτων.
Ποιος είναι ο ρόλος που παίζει η Ελλάδα;
Πες ότι πιάνουμε 500 κιλά κοκαΐνης. Κάποια ποσότητα θα μείνει εδώ, η
μεγαλύτερη όμως θα φύγει για έξω. Πιάσαμε στη Θεσσαλονίκη ένα κύκλωμα
που έφερνε ναρκωτικά με κοντέινερ μέσα σε κάτι στρόφαλους.
Συνεργαστήκαμε με τους Σέρβους. Οι Ελληνες ήταν μόνο να το «περάσουν». Η
Ελλάδα γενικά παίζει πολύ για διαμετακόμιση.
Σε εμάς πόση ποσότητα μένει;
Δεν ξέρω πόση ποσότητα, θα σου πω ψέματα. Η Αθήνα θέλει κάποια κιλά
την ημέρα. Όχι 500 πάντως. Η αστυνομία ξέρει καλύτερα. Εκτιμώ ότι 5-10
κιλά την ημέρα τα θέλει. Κοίτα πώς γίνεται το «κόλπο». Θα φτιάξουν μια
εταιρία μαϊμού και θα είναι άλλοι από πίσω. Οι Αλβανοί έχουν μεγάλο
μέρος της διακίνησης σε όλα πια. Και εκεί έχουμε κάνει κάποιες καλές
δουλειές με τα φορτηγά και τα κοντέινερ. Έρχονται από Αλβανία στην
Ελλάδα, τα σύνορα -είπαμε- είναι τρύπια, τα αποθηκεύουν εδώ. Τα παίρνουν
μετά λίγα-λίγα και τα ρίχνουν στην αγορά. Λίγες μέρες πριν φύγω από την
υπηρεσία, έφεραν με ταχύπλοο στην Ακράτα δύο τόνους. Από εδώ τα
στέλνουν έξω. Με φορτηγά, κοντέινερ ή όπως μπορούν.
Όμως η Ελλάδα δεν παράγει, έτσι δεν είναι;
Κι εδώ έχει πιαστεί τύπος που έφτιαχνε κοκαΐνη. Στην Ανάβυσσο
πιάσαμε εργαστήριο που ο τύπος είχε φτιάξει 30 κιλά κόκας. Ο τεχνικός
είχε έρθει από την ζούγκλα Κολομπιάνα και είχε χάσει μάλιστα και κάποια
δάκτυλα από έκρηξη εκεί. Τον παρακολουθούσαμε επί ένα τρίμηνο. Είχε
“συνεταιριστεί” με Εγγλέζους και Αλβανούς. Ακόμη και σήμερα δεν έχουμε
καταλάβει ποια ήταν η πρώτη ύλη του. Πάντως είχε αναμίξει χημικά,
πετρέλαιο, ακετόνη και τέτοια. Σου λέω, χημικός από εργαστήριο στη
ζούγκλα! Τους πιάσαμε την ώρα που θα την έδιναν.
Έχει η Ελλάδα τη φήμη του «μπάτε σκύλοι»;
Ε ναι, τι λέμε τόση ώρα. Η Αλβανία έχει τεράστιες ποσότητες
κάνναβης. Το μεγαλύτερο μέρος της έρχεται εδώ. Από Ρουμανία, Βουλγαρία
επίσης. Και, υπόψιν, όπου υπάρχει κρίση, το πρόβλημα μεγαλώνει. Αν δεις
στατιστικά, τώρα οι Ελληνες είναι τα βαποράκια των Νιγηριανών. Παλιά γι’
αυτές τις δουλειές είχαν τους Τανζανούς. Σήμερα, έχουμε Λετονούς,
Ελληνες κλπ.
Πόσο πάει μία μεταφορά «φορτίου»;
Η κάθε μεταφορά πάει γύρω στα πέντε χιλιάρικα. Πάει για παράδειγμα
στο Σάο Πάολο και από εκεί τα φέρνει εδώ. Συνέχεια πιάνουνε Ελληνες.
Ξέρεις πόσοι είναι φυλακισμένοι κάτω εκεί; Και να ‘ναι Βραζιλία πάει
καλά, στην Σιγκαπούρη η διακίνηση σε πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ποιες είναι οι μεγάλες υποθέσεις που θα διηγηθείτε στα εγγόνια σας;
Μία από τις καλές δουλειές ήταν το βαπόρι Τσάινα Μπριζ
(China Breeze) το 1999. Αυτή ήταν η πρώτη υπόθεση που πιάστηκε μια
μεγάλη ποσότητα κόκας στο εξωτερικό, αλλά και οι “εγκέφαλοι” που ήταν
εδώ στην Ελλάδα. Γιατί μέχρι τότε, δεν υπήρχε άμεση πληροφόρηση και
συνεργασία με τις άλλες υπηρεσίες. Για παράδειγμα, είχε πιαστεί το πλοίο
Κάννες στο Χιούστον, ελληνικών συμφερόντων. Εδώ δεν είχε πιαστεί
κανένας. Γιατί είπε ο τύπος, ο καπετάνιος τα έκανε, όχι εγώ. Δεν υπήρχε
συντονισμός.
Ενώ στο Τσάινα Μπριζ ξέραμε τι γινότανε και τους βάλαμε φυσική
παρακολούθηση. Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, τίποτα. Είχαμε άτομο
μέσα, είχε εισχωρήσει στην ομάδα σαν μέλος του πληρώματος. Από εκεί
είχαμε την σημαντικότερη πληροφόρηση. Περισσότερο από έξι μήνες
δουλεύαμε σε αυτό, όλοι, εμείς, αστυνομία, λιμενικό, Αμερικάνοι.
Δεν είχατε φόβο μήπως χαλάσει η δουλειά;
Το θέμα ήταν να φορτώσει. Έγινε τελικά ανοιχτά της Κολομβίας με
ταχύπλοα. Αυτά είναι μεγάλα καράβια που κάνουν κανονικό εμπόριο. Το
Τσάινα είχε περάσει από εδώ, την Κυνόσουρα της Σαλαμίνας. Εμείς το
είχαμε δει. Είχε σημαία Παναμά. Μετά πήγε στην Τουρκία, πήρε κάποια
εμπορεύματα, στη συνέχεια πήγε στο Γυαλί στη Νίσυρο και φόρτωσε
μετάλλευμα. Τελικά, πήγε ανοιχτά και φόρτωσε το «εμπόρευμα».
Το παρακολουθούσαμε όλοι μαζί. Στην Καραϊβική, του την πέσανε το πρωί οι Αμερικάνοι και τα βρήκανε. 4,5 τόνους κόκας.
Τους πιάσανε ώρα Αμερικής. Ταυτόχρονα, κάναμε και εμείς επιχειρήσεις
και πιάσαμε εδώ τους εφοπλιστές. Πήγαμε στο γραφείο της εταιρίας και
θυμάμαι που έσπασα ένα συρτάρι, έβγαλα ένα χοντρό βιβλίο χειρόγραφο.
Ηταν σαν τετράδιο λογιστών. Τότε δεν υπήρχε ευρώ. Αυτοί μαζεύανε λεφτά
και γράφανε. Είχανε μέσα πεσέτες, λίρες, δολάρια, απ’ όλα. Και έγραφε
στο βιβλίο, εμπόρευμα τάδε, 15 εκ. δολάρια. Και από κάτω έλεγε: χαρτί
κουζίνας… 100 δραχμές. Φωτοτυπικό, τόσο. Τα έξοδα.
Του λέω τι είναι αυτό; Μου απάντησε ότι το είχε για την εφορία! Και
είχε μέσα όλα τα ποσά που βοήθησε αυτό στη συνέχεια. Πήγαμε και στην
τράπεζα με τη Δίωξη και ο διευθυντής λέει “σας περίμενα”. Είχε 7-8 οφ
σορ και είχε λεφτά παντού ο εφοπλιστής. Στον άλλο, είχαμε βρει λεφτά
μέσα σε εφημερίδες και βρεγμένες πετσέτες.
