Απεβίωσε πριν λίγες ημέρες στα 80 του ο οικονομικός εγκέφαλος που συνέβαλε στην ανάδειξη του ιστορικού ροκ συγκροτήματος
μουσική των Rolling Stones δεν είχε τίποτα να πει στον Rupert zu
Loewenstein, εκτός ίσως από το Paint it Black. Η αλήθεια είναι ότι ο
Βαυαρός αριστοκράτης θεωρούσε τις ροκ κραυγές του Jagger κακοφωνία κι αν
κάποιος πήγαινε στο backstage των συναυλιών των Stones, θα αντίκριζε
ανάμεσα σε δεκάδες τεχνικούς, κορίτσια με αδαμιαία περιβολή και
ενθουσιώδεις groupies έναν ευγενικό, γραβατοφορεμένο κύριο με τις
παλάμες να καλύπτουν τα αφτιά του. Αυτός ήταν ο Loewenstein που, αν και
μισούσε τη μουσική των Stones, εντούτοις τους βοήθησε να γλιτώσουν την
οικονομική καταστροφή και να γίνουν “βασιλιάδες” της ροκ.
Γεννημένος μέσα στον πλούτο, με γονείς Βαυαρούς αριστοκράτες ( ο
πατέρας του προερχόταν από τον βασιλικό οίκο του Wittelsback και η
μητέρα του είχε δεσμούς με τη βασιλική οικογένεια της Βραζιλίας). Ήταν
ένας αληθινός πρίγκιπας, μπήκε στον κόσμο των οικονομικών το 1962 σε
ηλικία 32 ετών, όταν αποφάσισε να αγοράσει μια τράπεζα και πολύ σύντομα
απέκτησε το ψευδώνυμο “άνθρωπος-αριθμομηχανή”, καθώς ήταν αυθεντία στο
στο να εξοικονομεί χρήματα για τους πελάτες του.
Την ίδια περίοδο, ήταν η εποχή της τρέλας, της φήμης, της κραιπάλης
και των πάρτι για τους Rolling Stones. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60
είχαν καταφέρει ήδη όχι απλά να γίνουν γνωστοί στη Βρετανία, αλλά να
σκαρφαλώσουν στην κορυφή των charts σε όλο τον κόσμο. Η απότομη
προσγείωση έρχεται όταν ο Allen Klein αποχωρεί από τη θέση του μάνατζερ
αφήνοντας πίσω του ένα πραγματικό χάος και δη στα οικονομικά του
συγκροτήματος. Μια κίνηση που αφήνει ξεκρέμαστους τον Jagger, τον Keith
Richards και τους υπόλοιπους Stones, οι οποίοι ήταν ιδανικοί στο να
βγάζουν και να σκορπάνε λεφτά, αλλά όχι και να τα διαχειρίζονται. Τα
μέλη του συγκροτήματος βρίσκονται σε πραγματική απόγνωση.
Τότε έρχεται η ώρα του Loewenstein. Το 1968 ο έμπορος τέχνης
Christopher Gibbs τον γνώρισε με τον Jagger. Ο Loewenstein παραδέχθηκε
ότι έως τη μέρα που του γνώρισαν τους Rolling Stones, δεν είχε ακούσει
καν το συγκρότημα, δεν ήξερε ποιοι ήταν. Ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να
αναλάβει τη δουλειά και να τη συνεχίσει για περίπου 40 χρόνια. Αυτό που
κατάφερε ήταν να μετατρέψει τους σχεδόν χρεοκοπημένους Stones στην πιο
πλούσια μπάντα του πλανήτη, καθώς, όχι μόνο τους γλίτωνε χρήματα, αλλά
κατάφερνε να τους τα τριπλασιάζει. Τους υποχρέωσε να φύγουν από την
Αγγλία και να δηλώσουν ως έδρα τους τη Γαλλία, καθώς είχε ευνοϊκότερη
φορολογία.
Επέλεγε τα μέρη που θα δώσει συναυλία το συγκρότημα ανάλογα με τη
παρακράτηση φόρων. Ήταν αυτός που τη δεκαετία του ’80 έκλεισε το deal με
τον promoter Michael Cohl, ο οποίος οργάνωσε το Steel Wheels tour –
δηλαδή τη περιοδεία που έδωσε στους Stones 200 εκατ. ευρώ και τους έκανε
παντοκράτορες του rock. Πέτυχε δε και χρυσές συμφωνίες με σπόνσορες,
όπως η μπύρα Budweiser, η Volkswagen, η Chase Manhattan. Ήταν χάρη σε
αυτός που το 2006 οι Stones πλήρωσαν φόρο μόλις 1,6% στα κέρδη 20 ετών
που ανέρχονταν σε 242εκατ. στερλίνες. Μέχρι το 2007 που οι δρόμοι τους
χωρίζουν, τους συμβούλευεε πώς να επενδύσουν 40 εκατ. στερλίνες σε
μετοχές.
Όπως πολύ εύστοχα είχε πει το 2002 ο Richards «είναι το μεγαλύτερο
μυαλό στο χώρο της οικονομίας. Παίζει αυτό το παιχνίδι τόσο καλά όσο
παίζω εγώ κιθάρα».
Το 2007 θεώρησε ότι ήρθε ο καιρός να αποσυρθεί από τη θέση του
οικονομικού διαχειριστή του συγκροτήματος. Η τελευταία συμβουλή που τους
έδωσε πριν φύγει ήταν να πουλήσουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία που
είχαν ως μπάντα έναντι ενός μνημειώδους ποσού και να αποσυρθούν πια από
την ενεργό δράση. Αυτή τη συμβουλή δεν την ακολούθησα ποτέ.
Από εκεί και πέρα συνέχισε να έχει επαφή με το συγκρότημα, ωστόσο
πριν από ένα χρόνο ήρθε σε ρήξη με τον Jagger, όταν κυκλοφόρησε ένα
βιβλίο που περιέγραφε όλα τα κόλπα που έκανε για να μετατρέψει τη μπάντα
σε οικονομικό κολοσσό. “Ένας άνθρωπος που διαχειρίζεται τα λεφτά σου
για τόσο μεγάλο διάστημα δεν πρέπει μετά να αποκαλύπτει τα μυστικά του”
είχε πει έξαλλος ο Mick.
Ο Loewenstein πριν από λίγες ημέρες απεβίωσε στα 80 του χρόνια και
μάλλον θα μείνει στην ιστορία ως ο πρίγκιπας που κατάφερε να κάνει τη
νεανική μπάντα από το Λονδίνο…”βασιλιάδες”.
