Προεκλογικό νομοσχέδιο εν κενώ, και αυτό για τις αδειοδοτήσεις των επιχειρήσεων

«Το νομοσχέδιο για την
απλούστευση της αδειοδότησης των
επιχειρήσεων που συζητείται στη Βουλή,
είναι ένα ακόμα προεκλογικό πυροτέχνημα
της κυβέρνησης, αφού παραπέμπει την
επίλυση όλων των σχετικών προβλημάτων
στο μέλλον, μέσα από υπουργικές αποφάσεις
και προεδρικά διατάγματα» υπογράμμισε
κατά την τοποθέτηση του στην Βουλή, ο
Βουλευτής Μαγνησίας κ. Πάρις Μουτσινάς.

«Το φαινόμενο αυτό των
πρόχειρων νομοσχεδίων, χωρίς ουσία και
προοπτική, γίνεται όλο και πιο συχνό
και μία από τις

Επίσης, εντελώς απαράδεκτο
ως γεγονός, είναι και η σωρεία άστοχων
και άσχετων τροπολογιών, τις οποίες
καταθέτει η κυβέρνηση παραβιάζοντας
συστηματικά το άρθρο 74 του Συντάγματος.

Στο συγκεκριμένο Ν/Σ
το σημαντικότερο πρόβλημα για τις
επιχειρήσεις είναι η αντιφατική πολυνομία
η οποία υπάρχει στη χώρα και η συνεπαγόμενη
γραφειοκρατία. Το κόστος αυτής της
γραφειοκρατίας το επωμίζονται δυσανάλογα
οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η κυβέρνηση δεν
νομοθετεί επί της ουσίας, αλλά για μια
μελλοντική πραγματικότητα. Στην ουσία,
το νομοσχέδιο μοιάζει με κώδικα τιμής
καλών προθέσεων και σχέσεων μεταξύ
επιχειρηματιών και κράτους, παρά με
έναν σοβαρό εφαρμοστικό νόμο.

Δεν υπάρχει σαφής και
ρητή περιγραφή ούτε πλαίσιο για την
θεσμοθέτηση των τεχνικών προδιαγραφών
και προτύπων αδειοδότησης και ελέγχου,
ανά κατηγορία, θέματα που παραπέμπονται
στην έκδοση 36 Υπουργικών Αποφάσεων και
3 Προεδρικών Διαταγμάτων.

Ζητείται από τους
επιχειρηματίες να ακολουθήσουν μια
διαδικασία «αυτοσυμμόρφωσης», που
ενδεχομένως μπορεί να αποβεί και
αυτοκαταστροφική, σε περίπτωση που ο
φάκελος δεν μπορέσει να δημιουργήσει
τις προϋποθέσεις ώστε να υπάρξουν οι
εταιρίες τους και στο μέλλον.

Αυτός ο κίνδυνος αφορά
κυρίως τις επιχειρήσεις δεύτερου, τρίτου
και τέταρτου επιπέδου, όπως αυτές
ορίζονται από το νομοσχέδιο.

Το πρόβλημα εν τέλει,
δεν είναι κυρίως η απευθείας έκδοση
άδειας με υπεύθυνη δήλωση, αλλά η ίδια
η επένδυση η οποία όταν δεν είναι απλή
και έχει να κάνει με σύνθετες παραμέτρους,
(χωροταξία, κ.λ.π.), τότε επι της ουσίας
δεν αλλάζει τίποτα με αυτό το νομοσχέδιο,
όσον αφορά τη διευκόλυνση στις διαδικασίες
αδειοδότησης.

Ένα κεντρικό ζήτημα
που παραμένει ως πρόβλημα είναι ο
προσδιορισμός των χρήσεων γης. Υπάρχει
πράγματι ανάγκη για αλλαγή, για ριζική
αναθεώρηση και για ανατροπή κυρίως της
λογικής της δόμησης εκτός σχεδίου που
αναπαράγεται επί δεκαετίες.

Αυτά είναι τα δύσκολα
ζητήματα που έπρεπε να επιλυθούν, όμως
για άλλη μια φορά παραπέμπονται στο
μέλλον.

Όσον αφορά τέλος την
πιστοποίηση και τον ελεγκτικό φορέα,
θα πρέπει να ασκούνται επιτελικά από
το Δημόσιο, εφ’ όσον η αδειοδότηση θα
γίνεται από τα επιμελητήρια.

Για να γίνει όμως
ουσιαστικός ο επιτελικός ρόλος του
κράτους – θα το επαναλαμβάνω συνεχώς-
απαιτείται πλήρης εφαρμογή ολοκληρωμένου
ηλεκτρονικού εθνικού δικτύου σε κάθε
φάση και υπηρεσία.

Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις
δεν αξιοποίησαν επαρκώς τα σχετικά
ευρωπαϊκά κονδύλια με συνέπεια να
επιστραφούν 6 δις ευρώ που προορίζονταν
για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

Έτσι όμως δεν πρόκειται
να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το
τέρας της γραφειοκρατίας, όπως και δεν
είναι δυνατή η εφαρμογή του νόμου, όταν
οι εργαζόμενοι βρίσκονται υπό την απειλή
διαθεσιμότητας και απολύσεων, σε καθεστώς
ανασφάλειας και φόβου.