«Πάλι χτυπάνε καμπάνες για μας καμπάνες λύπης και όχι χαράς κι απόψε λείπεις κι αλλού αγαπάς άκου χτυπάνε καμπάνες για μας…», μόνο που από εδώ και πέρα θα είναι για κάθε βράδυ φίλε μας Μαρίνο… Ναι μου πεις, ότι αρχίζει ωραίο… τελειώνει με πόνο και κάπως έτσι είχαν τα πράγματα για την ΑΕΛ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Πέρυσι βγήκαμε Ευρώπη και φέτος ήταν σα να παίζαμε με το Νευροκόπι (χαχαχαχα). Πάλι καλά που ο Πηλαδάκης το πήρε χαμπάρι (έστω και αργά) και προσέλαβε νέο προπονητή για να περισώσει τα όσα έμειναν (δες τι απέμεινε…). Η αγανάκτηση του κόσμου (δικαιολογημένη) ήταν μεγάλη και κάποιες φορές έφτασε σε οριακό σημείο (φωνές έξω από τα αποδυτήρια). Καταλάβαμε την οργή σας, μέσα από τα σχόλια που στέλνατε, ζητώντας την απομάκρυνση του Ουζουνίδη με γνώμονα το καλό της ΑΕΛ (αν και ορισμένα ξέφυγαν από τα όρια…). Ελπίζω στη συνέχεια να πάνε όλα καλά με το νέο μας προπονητή, να τον στηρίξουμε και να βοηθήσουμε όλοι μας την ΑΕΛ να βρει το δρόμο της στα εναπομείναντα παιχνίδια. Γιάννη κράτα γερά και ελπίζω η τόνωση που θα δώσεις στην ομάδα μας (ντόπα ψυχολογίας) να φέρει γρήγορα αποτελέσματα. Υ.Γ. Έμαθα πως ο Παπακώστας, δίνει κάθε μέρα δύο χαπάκια ψυχολογίας στους παίκτες (ελπίζω μόνο να είναι αναβράζων και να τους πιάσουν γρήγορα…)
Το κυριακάτικο ήταν…
Τι ήταν;
Ήταν ήττα!!!
Ήττα καμπάνα
Να μάθεις Μαρίνο
Να παίζεις με τσαμπουκά
Σου το είχαμε πει…
Να αλλάξεις μυαλό…
Για να μην πάμε στο βυθό
Και σου κάνουμε ντου από παντού!
Γιατί το κυριακάτικο ήταν…
Ήταν ήτταααααααα…
Καμπααααανααααα!!!
