Από την ημέρα που η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πήρε εντολή από τους Έλληνες πολίτες για να κυβερνήσει τη χώρα, ξεκινήσαμε μια τιτάνια προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε τα πιεστικά και επείγοντα προβλήματα που άφησε πίσω της η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Και το «άφησε» είναι και κυριολεκτικό γιατί δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς, ότι μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησης, μετά τις εκλογές του 2007, η Νέα Δημοκρατία «άφησε» την διακυβέρνηση της χώρας.
Άφησε το πηδάλιο του πλοίου όταν είδε πως αυτό πήγαινε να τσακιστεί στα βράχια.
Έτσι αυτοί που προσπαθούν σήμερα να ψελλίσουν αντιπολιτευτικό λόγο κλείνουν τα μάτια και προσπαθούν να ξεχαστεί, ότι με τις δικές τους πολιτικές και αμέλειες φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Ακόμα και με την κατάθεση του αναθεωρημένου ΠΣΑ στη βουλή, η Ν.Δ. άσκησε ανούσια κριτική καθώς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη – ούτε για μια στιγμή – να απολογηθεί γιατί τα προηγούμενα 5,5 χρόνια ποτέ δεν έφερε το κείμενο του ΠΣΑ προς συζήτηση στην Ελληνική Βουλή.
Εμείς, είχαμε την υπευθυνότητα να πάρουμε αυτή την πρωτοβουλία, να φέρουμε αυτό το κείμενο ενώπιον των αντιπροσώπων του Ελληνικού Έθνους.
Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις. Υπάρχουν άμεσα και πιεστικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε.
Όλοι γνωρίζετε ότι τα ελλείμματα και τα χρέη έχουν εκτοξευτεί αλλά το χειρότερο είναι το τρομερό έλλειμμα αξιοπιστίας που αντιμετωπίζουμε.
Από την πρώτη στιγμή ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να αποκαταστήσουμε το κύρος της χώρας, και σε μεγάλο βαθμό το πετύχαμε. Ουσιαστικά όμως αυτό που κερδίσαμε είναι μια πίστωση χρόνου για να αποδείξουμε τη συνέχεια των λόγων με τις πράξεις μας.
Γιατί εξακολουθεί να υπάρχει έλλειμμα.
Γιατί δυστυχώς η αναξιοπιστία – σαν ρετσινιά – βαρύνει τη χώρα και όχι την κυβέρνηση.
Μπορεί η Ν.Δ. να εγκατέλειψε το «πλοίο» αλλά δυστυχώς οι συνέπειες των πράξεων της εξακολουθούν να προκαλούν προβλήματα.
Αυτό θέλει πολύ αγώνα για να το ανατρέψεις.
Η κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα εκφράζεται με τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Αλλά δεν είναι μόνο κρίση δημοσιονομική, γιατί αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι λειτουργούμε με την αίσθηση ότι το μείζον είναι η δημοσιονομική κρίση.
Η μεγαλύτερη κρίση, με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι είναι η διαρθρωτική κρίση, είναι η κρίση που σχετίζεται με το παραγωγικό πρότυπο που έχει η χώρα και που αντανακλά μεγάλες παθογένειες που ταλανίζουν τη χώρα και που έχει οδηγήσει τη χώρα όχι μόνο σε χρέη και ελλείμματα, αλλά σε αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης, απώλεια ανταγωνιστικότητας, διογκούμενη ανεργία και συσσώρευση κοινωνικών προβλημάτων.
Και για ακόμα μια φορά το βαρύτερο τίμημα το πληρώνει η περιφέρεια.
Ας μην ξεχνάμε ότι κατά το παρελθόν, όσες φορές δόθηκε ουσιαστική ώθηση στην ανάπτυξη της χώρας, τόσο την οικονομική όσο και την κοινωνική, αυτό έγινε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Τόσο το 1981 με την πρώτη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και πιο πρόσφατα στα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Και ουσιαστικά ο μοναδικός πολιτικός φορέας, που έθεσε τα ερωτήματα και έδωσε απαντήσεις ήταν το ΠΑΣΟΚ.
Μπορεί στο παρελθόν να έγιναν λάθη και να υπήρξαν παραλείψεις, αλλά αυτό πρέπει να το δει κανείς μέσα από την συγκεκριμένη οπτική κάθε ιστορικής συγκυρίας. Έτσι το 1981 έπρεπε να φτιάξουμε κοινωνικό κράτος και να δώσουμε πάλι ζωή στην αφανισμένη από την μετανάστευση και εγκατάλειψη Ελληνική περιφέρεια. Και το πράξαμε.
Στη δεκαετία το 1990 έπρεπε να κερδίσουμε το στοίχημα της εισόδου μας στην ΟΝΕ και το πετύχαμε.
Σήμερα, αυτό που προβάλλει ως αναγκαιότητα είναι η ριζική αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης.
Αυτό θα πράξουμε και πάλι με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούμε.
Τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται μόνο με μέτρα αποκλειστικά «οικονομικού» χαρακτήρα.
Βεβαίως και προχωράμε σε σειρά παρεμβάσεων στο φορολογικό, στη ρευστότητα της αγοράς και την ελάφρυνση των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Προχωράμε και με την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ασφαλιστικού.
Γιατί η χώρα δεν μπορεί να λειτουργεί μόνιμα με υπέρογκα ελλείμματα, δεν μπορούμε μόνιμα να βασιζόμαστε στον δανεισμό. Αυτή η τακτική οδηγεί σε αδιέξοδο, και αργά ή γρήγορα θα θέσει τη χώρα ενώπιον των διαθέσεων των πιστωτών της, χωρίς να έχει ουσιαστικές δυνάμεις αντίδρασης.
Πρέπει να στραφούμε στις δικές μας δυνάμεις. Να επαναφέρουμε την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας.
Οι ουσιαστικότερες παρεμβάσεις έχουν να κάνουν με το πώς διοικείται η χώρα, πώς λειτουργεί η δημοκρατία μας. Γιατί η κακοδαιμονία που βασανίζει την Ελλάδα πηγάζει από το έλλειμμα διαφάνειας και αξιοπιστίας.
Θέλουμε ο πολίτης να αποκτήσει εμπιστοσύνη στο κράτος και στις δυνάμεις του και να αναλάβει ενεργό ρόλο.
Πρέπει να επανακαθορίσουμε το τι θέλουμε από την πολιτεία και το κράτος και να το απαλλάξουμε από την σπατάλη, τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση.
Ήδη έχουμε δείξει τα πρώτα δείγματα γραφής για την αλλαγή της νοοτροπίας στη δημόσια διοίκηση. Συγκροτήσαμε το μικρότερο σε αριθμό μελών υπουργικό συμβούλιο.
Αποφασίσαμε την κατάργηση πολυέξοδων επιτροπών που δεν είχαν ουσιαστικό αντικείμενο. Υιοθετήσαμε την πρωτοφανή για τα Ελληνικά δεδομένα διαδικασία ηλεκτρονικής διαβούλευσης.
Δώσαμε σε κάθε πολίτη τη δυνατότητα να εκφράσει το ενδιαφέρον του για θέσεις ευθύνης του δημοσίου.
Θεμελιώνουμε μια νέα εξορθολογισμένη δομή του κράτους με το πρόγραμμα «Καλλικράτης», που είναι η πρώτη συνολική ολοκληρωμένη παρέμβαση αφού αφορά ταυτόχρονα όλα τα επίπεδα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αυτή η παρέμβαση έχει διπλό στόχο: διαφάνεια και αποτελεσματικότητα στη διοίκηση, εξοικονόμηση πόρων και περιορισμό της σπατάλης. Εξάλλου να θυμίσω, ότι όσες σημαντικές θεσμικές αλλαγές έγιναν στην τοπική αυτοδιοίκηση, αυτές έγιναν από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Η νέα αρχιτεκτονική θα λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη ανάπτυξης στην περιφέρεια.
Γιατί μια από τις βασικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ είναι να δώσουμε πάλι πνοή στην περιφέρεια, να στηρίξουμε τον παραγωγό της Ελληνικής υπαίθρου και να τον θέσουμε στο επίκεντρο της Πράσινης ανάπτυξης.
Νομίζω ότι, όντες αντιμέτωποι με αυτή την κρίση όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε σε μεγάλες αλλαγές.
Για αυτό και ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. καταθέτοντας το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το χαρακτήρισε και Πρόγραμμα για την Ανασυγκρότηση της χώρας.
Θα ήταν πάρα πολύ δημιουργικό και έχουμε, πιστεύω, υποχρέωση απέναντι στους Έλληνες πολίτες να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για την ανάπτυξη, για το αναπτυξιακό πρότυπο και για το πώς ο κάθε πολιτικός φορέας πιστεύει ότι η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε μια νέα αναπτυξιακή διαδικασία.
Δεν φοβόμαστε το διάλογο και την δημιουργική παράθεση απόψεων, εντός και εκτός κυβέρνησης.
Όμως η συνισταμένη είναι μια.
Βασικός και κεντρικός στόχος η ευημερία του πολίτη και η προκοπή της χώρας μας.
